Friday 17 August 2012

Haiku Album Reviews Part II

Στο προηγούμενο blog post μου, εδώ, δοκίμασα να γράψω δισκοκριτικές σε μορφή ποιημάτων χαϊκού. Πιθανότατα δεν τα διάβασε κανείς καθώς όλοι ήταν διακοπές, παρόλα αυτά εγώ διασκέδασα και λέω να το επαναλάβω.

Πάμε λοιπόν, κριτικές σε κάποιες ακόμα πρόσφατες κυκλοφορίες, προσπαθώντας να μείνω πιστός στην "κλασική" δομή των χαϊκού: 17 συλλαβές, 3 στίχοι 5-7-5. Ναι, εξυπνάκια λάτρη της Ιαπωνικής κουλτούρας, μη γίνεσαι σπασαρχίδης, ξέρω ότι δεν είναι 17 συλλαβές αλλά 17 on, ξέρω και για το kiru και το kireji και ξέρω και για τους ρεβιζιονιστές σύγχρονους δημιουργούς χαϊκού (χαϊκούκα; χαϊκέκα;) που σνομπάρουν τον κανόνα των 17 on, έχω Wikipedia. Εγώ με 17 συλλαβές τα ξέρω, με 17 συλλαβές θα τα κάνω. ΟΚ;



DEAD CAN DANCE – Anastasis
Μυσταγωγία
βαθιά η απουσία
δεκάξι χρόνια


DR. JOHN – Locked Down
Από funk ΚΑΠΗ
oι Black Keys τον έστειλαν
πίσω στον βάλτο


GOJIRA – L' Enfant Sauvage
Death metal ρίζες
Άγρια παιδιά indeed
ψαγμένα όμως


NORAH JONES – Little Broken Hearts
Δίσκος χωρισμού
η Norah τρώει φρίκη
στάζει φαρμάκι


TOM JONES – Spirit In The Room
Άσπρα πια μαλλιά
Στροφή ρεπερτορίου
Σεβασμός. He rules.


KATATONIA – Dead End Kings
Η μελωδία
σε ξεγελά κρύβοντας
σάπια ψυχή. Μπρρ.


LINKIN PARK – Living Things
To "Α Thousand Suns"
ήταν καλό, έκπληξη
αυτό μπα, χάλια


ELENI MANDELL – I Can See The Future
Σα νανούρισμα
η Eleni τρυφερά
σου τραγουδάει


OLD MAN GLOOM – NO
Ουργκ ουργκ ουργκ ουργκ ουργκ
ουργκ ουργκ ουργκ ουργκ ουργκ ουργκ ουουργκ
ουργκ ουργκ ουργκ ουργκ. Αργκ.  
 

BRUCE SPRINGSTEEN – Wrecking Ball
Απυρόβλητο
όλοι εγέρθητι ρε
the Boss is back. Yeah. 


Περιμένω τους αναγνώστες να απαντήσουν με δικά τους χαϊκού για άλμπουμ της επιλογής τους!

Sunday 12 August 2012

Haiku Album Reviews

Πίστευα ότι η ιδέα μου ήταν πρωτότυπη, αλήθεια: Όντας οπαδός των σύντομων κριτικών του Αργύρη Ζήλου στο παλιό Αθηνόραμα και παρατηρώντας τη νέα μόδα των reviews 140 χαρακτήρων που λάνσαρε το Αμερικανικό μουσικό περιοδικό SPIN στο Twitter, σκέφτηκα να το πάω ένα βήμα παραπέρα και να αρχίσω να γράφω δισκοκριτικές σε μορφή ποιημάτων χάϊκου.

Η απογοήτευση ήταν μεγάλη όταν ένα απλό google search αποκάλυψε ότι το έχουν ήδη κάνει άλλοι (π.χ. http://haikualbumreview.tumblr.com/), η ιδέα όμως με διασκεδάζει τόσο που αποφάσισα τελικά να το δοκιμάσω κι εγώ. Θα το επιχειρήσω με μερικές πρόσφατες κυκλοφορίες, και θα χαιρόμουν ιδιαίτερα αν κάποιος αναγνώστης του blog απαντούσε με δικά του χάϊκου σε άλμπουμ της επιλογής του. Για να πάμε να δούμε τι θα βγει:




FIONA APPLE - The Idler Wheel Is Wiser Than The Driver Of The Screw And Whipping Cords Will Serve You More Than Ropes Will Ever Do
Φωνή αγγέλου
τίτλος σιδηρόδρομος
η ψυχή σφίγγεται


BARONESS - Yellow & Green
Queens Of The Stone Age
Ήχος και στάση 90's
hipsters, μα σούπερ


THE CULT - Choice Of Weapon
Φωνή καμπάνα
πάλαι ποτέ τζόβενου
και top συνθέσεις


GASLIGHT ANTHEM - Handwritten
Ήταν καλοί πριν
αγαπήσουν Tom Petty
ξεχνώντας το πανκ


HUNTRESS - Spell Eater
Metal της σειράς
μια μετριότητα, όμως
πω πω βυζάρες


JAPANDROIDS - Celebration Rock
Βαράν' οι χίπστερ
χαράς ευαγγέλια
λέει το Pitchfork


SCOTT KELLY, STEVE VON TILL, WINO - Songs Of Townes Van Zandt  
Μόνο κιθάρα
σαν hippies, στα Μάταλα
βράδυ, φωτιά. Μπλιαχ.


REDD KROSS - Researching The Blues
Pop βετεράνοι
αγαπάνε κιθάρες
δυνατό comeback


SWANS - The Seer
Δυο ώρες πόνου
τρέλα, σκότος, θάνατος
ναι, Θεός ο Gyra


OTIS TAYLOR - Contraband
Blues ίσον θλίψη
μα τούτος κόβει φλέβες
το παράκανε