Καλύτερο τραγούδι του 2014: "It Ain't All Flowers", Sturgill Simpson. Όλος ο δίσκος είναι φοβερός και ο Simpson κερδίζει επάξια τον τίτλο του σημαντικότερου, ή μάλλον του ΜΟΝΑΔΙΚΟΥ, νέου καλλιτέχνη που δικαιούται να αποκαλείται συνεχιστής της outlaw country παράδοσης των Waylon, Merle και Kris. Όμως ο Sturgill (δηλωμένος fan των Radiohead, Beck και Tool) την ψάχνει με μια ευρύτερη παλέτα ήχων, όπως φαίνεται και από αυτό το ψυχεδελικό ροκ διαμάντι.
Καλύτερη συναυλία του 2014: The Who, Άμπου Ντάμπι. Πρεμιέρα της εν εξελίξει περιοδείας τους. Δείτε playlist (συν το "The Real Me" έξτρα encore). Δεν περιγράφω άλλο.
Καλύτερο μουσικό ρεπορτάζ της χρονιάς: To εξαιρετικό άρθρο της Amanda Petrusich στους New York Times για την παραδοσιακή μουσική της Ηπείρου. Όσο ο ΕΟΤ ξοδεύει τα δικά μας χρήματα σε ηλίθιες kitsch καμπάνιες "λίγο κρασί λίγο θάλασσα και το αγόρι μου ο Ηρακλής με τη Λερναία Ύδρα", κάποιοι άνθρωποι διαφημίζουν τη χώρα μας στον πολιτισμένο κόσμο για τους σωστούς λόγους και με τον σωστό τρόπο.
Καλύτερη τηλεοπτική σειρά της χρονιάς: True Detective. Κερδίζει άνευ συναγωνισμού γιατί στην πραγματικότητα είναι η μοναδική τηλεοπτική σειρά που είδα φέτος, εδώ και 15 μήνες συνειδητά δεν έχω τηλεόραση στο σπίτι. Έξαιρετική πάντως, κυρίως χάρη σε αυτό το southern gothic κλίμα που με κερδίζει κάθε φορά και σε κάθε medium, TV, κινηματογράφο, μουσική, λογοτεχνία.
Καλύτερη ταινία της χρονιάς: The Grand Budapest Hotel. Αν δεν βγήκες από την αίθουσα χαμογελώντας και νιώθοντας καλά για τις επόμενες δύο εβδομάδες, δεν είσαι άνθρωπος.
Καλύτερο ποτό της χρονιάς: Hendrick's & Tonic. Φέτος το ανακάλυψα, φοβερό Σκοτσέζικο gin με ελαφρύ άρωμα ρόδου, σερβίρεται με αγγούρι αντί για κίτρο ή lime.
Καλύτερη λίστα της χρονιάς: Αυτή.
No comments:
Post a Comment