The Bridge To Russia

Δεν είχα καν γεννηθεί όταν ξεκίνησε ο πόλεμος του Βιετνάμ, και δεν έχω ζήσει κανένα πόλεμο από πραγματικά κοντά. Ούτε ο Billy Joel έχει πάει στον πόλεμο. Έχει γράψει όμως ένα καταπληκτικό τραγούδι με τίτλο "Goodnight Saigon" το οποίο περιλαμβάνεται σε φανταστική ζωντανή εκτέλεση στο νέο του album, "A Matter Of Trust: The Bridge To Russia".

Ήταν 1987 όταν ο Joel έκανε περιοδεία στην τότε Σοβιετική Ένωση, ένας από τους πρώτους Δυτικούς καλλιτέχνες που τόλμησε κάτι τέτοιο πριν από τη λήξη του Ψυχρού Πολέμου: Θέλει guts να κάνεις κάτι τέτοιο. Όπως επίσης θέλει guts, μπροστά σε ένα κοινό που βλέπει ροκ συναυλία για πρώτη φορά στη ζωή του, να αρχίσεις παίζοντας τόσο δυνατά που πλησιάζεις στα όρια του πόνου, ώστε να διώξεις από τη συναυλία τους Επισήμους, γραφειοκράτες του Κόμματος, που έχουν πιάσει τις πρώτες σειρές με τις στολές τους και τις κυρίες τους. Θέλει guts να παίξεις στη Μόσχα των 80's ένα τραγούδι σαν το "Allentown", προλογίζοντάς το με ένα μονόλογο γύρω από την κατεστραμμένη νεολαία "σε μια βιομηχανική πόλη της Αμερικής" που έχει υποστεί πλύση εγκεφάλου ώστε να υποφέρει σιωπηλά αναμένοντας ένα καλύτερο μέλλον που δεν έρχεται. Θέλει guts να κάνεις stage-dive σε ένα κοινό που δεν έχει ξαναδεί κάτι τέτοιο και δεν έχεις ιδέα αν θα σε πιάσει ή όχι. Θέλει guts να βγεις στο encore μόνος με μια ακουστική κιθάρα, εκεί, τότε, και να παίξεις το "The Times They Are-A-Changin'". Θέλει guts να παίξεις ένα τραγούδι για τον πιο πρόσφατο πόλεμο της χώρας σου μέσα στο σπίτι του "εχθρού". Ποιος είναι όμως ο εχθρός;

Πάρτε την deluxe έκδοση του "A Matter Of Trust: The Bridge To Russia". Εκτός του ότι είναι ένα από τα καλύτερα live άλμπουμ των τελευταίων ετών και περιέχει μερικά πραγματικά διαμάντια σε φοβερές εκτελέσεις, εδώ θα βρείτε κι ένα ντοκιμαντέρ που θα σας πείσει ότι ο εχθρός στην πραγματικότητα είναι η απουσία guts.

We met as soul mates οn Parris Island
We left as inmates from an asylum
And we were sharp, as sharp as knives
And we were so gung-ho τo lay down our lives
 
We came in spastic, like tameless horses
We left in plastic as numbered corpses
And we learned fast to travel light
Our arms were heavy but our bellies were tight
 
We had no home front, we had no soft soap
They sent us Playboy, they gave us Bob Hope
We dug in deep and shot on sight
And prayed to Jesus Christ with all of our might
 
We had no cameras to shoot the landscape
We passed the hash pipe and played our Doors tapes
And it was dark, so dark at night
And we held on to each other. like brother to brother
We promised our mothers we'd write
 
And we would all go down together
We said we'd all go down together
Yes we would all go down together
 
Remember Charlie, remember Baker
They left their childhood on every acre
And who was wrong? And who was right?
It didn't matter in the thick of the fight
 
We held the day in the palm of our hand
They ruled the night
And the night seemed to last as long as six weeks
On Parris Island
 
We held the coastline, they held the highlands
And they were sharp, as sharp as knives
They heard the hum of our motors, they counted the rotors
And waited for us to arrive

And we would all go down together
We said we'd all go down together
Yes we would all go down together