RYAN ADAMS – Wednesdays I’m not going to talk about the sexual misconduct allegations even though I’m pretty sure they will make this guy’s comeback a mission impossible, especially since one of the accusers is the latest hip music media darling. I’ll just talk about the music and it’s decent, not great, mostly low-key and semi-acoustic. The rockers (e.g. “Birmingham”) are the best tracks here, but they’re few and far between. (7)
CALEXICO – Seasonal Shift Holiday album, but a rather cheesy one and most likely the weakest recording of their career. (6)
NICK CAVE & NICHOLAS LENS – Litanies Belgian composer Lens specializes in operas, and this Music Greek has a special relationship with him. During lockdown he called up his buddy Nick Cave and asked him to write a libretto, hired whichever classical musician also happened to be stuck in Brussels to record the work, and this is it. (8)
CCR HEADCLEANER – Street Riffs Noisy Neanderthal riffs is all you need, really. (8)
CLUTCH – The Weathermaker Vault Series, Vol. I A series of digital-only releases of covers and re-recordings of Clutch classics now compiled and collected for CD and vinyl. Fans will appreciate. (8)
CHRIS CORNELL – No One Sings Like You Anymore Posthumous covers album with Cornell not only singing, but also performing all the instruments. Some of the originals have been big hits, others you’ve never heard of, but Cornell transforms all of them into something uniquely his own. (8)
ERIC HILTON – The Impossible Silence Second solo album this year from 1/2 of Thievery Corporation, this sounds more like Thievery Corporation than the previous one and it’s a pretty decent smooth electronica/chillout record. (7)
MARK LANEGAN – Dark Mark Does Christmas 2020 Xmas album takes a few tracks off a 2012 tour-only EP and adds some new recordings. Mostly covers, a couple of originals, Alain Johannes and Greg Dulli are on it too, doesn’t sound very festive but it’s Lanegan, what did you expect. I’d never realized that Roky Erickson’s “Burn The Flames” is a Xmas song, thanks Mark. (7)
BRENDAN PERRY – Songs Of Disenchantment: Music From The Greek Underground Dead Can Dance guy records an album of Rebetika. I am not impressed. (6)
SCOUR – Black (EP) Fancy some Phil Anselmo-led black metal? (7)
STURGILL SIMPSON – Cuttin’ Grass Vol. 2 (Cowboy Arms Sessions) Yet another bonkers album where Simpson reinterprets his own catalog in a bluegrass style. (7)
TAYLOR SWIFT – Evermore “Folklore Vol. 2”. (8)
THE WHITE STRIPES – Greatest Hits It’s no exaggeration to say that this is probably the greatest rock band of the 00’s, and of course “Seven Nation Army” will forever be remembered as an Anthem For The Ages like “Smells Like Teen Spirit”, “Whole Lotta Love” and “(I Can’t Get No) Satisfaction”. This compilation is not chronologically sequenced but more like a live show would be, and this works fine. Time to rediscover! (10)
VARIOUS – Girls Go Power Pop! A superb follow-up to 2019’s compilation “Come On Let’s Go!”, this one focuses on the ladies. Runaways, Go-Go’s, Scandal, Juliana Hatfield, Muffs, Pretenders, Bangles, Pandoras, and a whole bunch of should’ve beens are included here and even if defining some of these groups as “power pop” is quite a stretch, this is very enjoyable listening. (9)
VARIOUS – Late Night Tales: Khruangbin We’ve discussed the “Late Night Tales” artist-curated compilation series here before, and the new instalment by Khruangbin is among the most eclectic ones featuring an obscure after-hours ethno-disco mix of artists from South Korea, Pakistan, Nigeria etc. (8)
Το καταραμένο 2020 φτάνει στο τέλος του και ο Music Geek, όπως κάθε χρόνο τέτοια εποχή, καταγράφει τους δίσκους που ξεχώρισε.
Η επίδραση του κορωνοϊού στη μουσική βιομηχανία υπήρξε φέτος καταλυτική: Κυκλοφορίες άλμπουμ καθυστέρησαν ή αναβλήθηκαν. Περιοδείες, η βασικότερη πλέον πηγή βιοπορισμού για τους περισσότερους καλλιτέχνες, ακυρώθηκαν. Πολλοί μουσικοί αναγκάστηκαν να αλλάξουν modus operandi κυκλοφορώντας EPs, ακουστικά άλμπουμ, ή live ηχογραφήσεις είτε για να εξασφαλίσουν ένα στοιχειώδες εισόδημα, είτε απλά για να μην τρελαθούν κλεισμένοι στο σπίτι. Αυτή η χρονιά δεν ήταν σαν καμία άλλη.
Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπήρξε καλή μουσική το 2020, το αντίθετο θα λέγαμε. Πριν δούμε όμως αναλυτικότερα 20 (περίπου) δίσκους που ξεχωρίσαμε, όχι απαραίτητα τους καλύτερους αλλά σίγουρα αυτούς που μας κράτησαν όρθιους φέτος, ας δούμε και μία «εναλλακτική» Λίστα όσων θα δείτε σε άλλες Λίστες Της Χρονιάς αλλά όχι στη δική μας, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι κάποια από αυτά δεν μας άρεσαν πολύ, ειδικά τα 4-5 πρώτα:
TAYLOR SWIFT διότι το indie folk εγχείρημά της ήταν εξαιρετικό αλλά αφού θα πάρει Grammy, δεν χρειάζεται τη δική μας επιβράβευση.
PHOEBE BRIDGERS διότι το “Punisher” ήταν βασικά μια απόδειξη ότι έχει το ταλέντο να μας προσφέρει ένα αληθινό αριστούργημα με τον επόμενο δίσκο της.
HAIM διότι πολύ ωραίο δισκάκι αλλά οι επιρροές παραείναι προφανείς.
WAXAHATCHEE διότι δεν ξέρω γιατί όχι, απλά δεν χώρεσε.
LUCINDA WILLIAMS διότι εξαιρετική τραγουδοποιός, αλλά δεν θα φτάσει ποτέ ξανά στα επίπεδα του “Car Wheels On A Gravel Road”.
CARIBOU διότι συμπαθητικό αλλά μέχρι εκεί.
FLEET FOXES διότι συμπαθητικό αλλά μέχρι εκεί.
YVES TUMOR διότι ούτε καν συμπαθητικό.
BILL CALLAHAN διότι δεν ξέρω, μάλλον φταίω εγώ, αλλά ο τύπος ποτέ δεν μου κάθισε καλά στο αυτί.
PERFUME GENIUS διότι μου είναι αντιπαθής.
Επίσης εύφημο μνεία αξίζουν οι εξής τους οποίους ο Music Geek άκουσε πάααρα πολύ φέτος:
LEMON TWIGS power pop δίσκος της χρονιάς
LARKIN POE nu blues δίσκος της χρονιάς κερδίζοντας στο νήμα τον Fantastic Negrito
GILL LANDRY σκοτεινή, ποιητική Americana
SECRET SISTERS το “Water Witch” είναι εκπληκτικό τραγούδι
BEACH SLANG επειδή Beach Slang
ASHLEY McBRYDE κάντρι κυρία με cojones
THE HANGING STARS αναμνήσεις από Byrds, CSN&Y, Love, και δεν είναι καν Αμερικάνοι
HOT COUNTRY KNIGHTS κάντρι parody band, γέλασα πολύ
HUMAN IMPACT θυμήθηκα πόσο αγαπούσα τους Cop Shoot Cop
Οι μεταλλάδες NAPALM DEATH, PROTEST THE HERO, FATES WARNING, DEFTONES που αν έφτιαχνα αμιγώς μεταλλική Λίστα θα ήταν σίγουρα μέσα, αλλά η Λίστα του Music Geek προσπαθεί να χωρέσει τα πάντα.
Πάμε λοιπόν και στο ψητό, ιδού η Λίστα του 2020. Κάποιες επιλογές ίσως ξενίσουν, κράξτε ελεύθερα. Love it, hate it, share it:
20. OUTLAWS OF RAVENHURST – Myths And Legends Προβοκατόρικη επιλογή, το ξέρω. Τι είναι οι Outlaws Of Ravenhurst; Μια παρέα ερασιτεχνών φίλων οι οποίοι λατρεύουν το χέβι μέταλ και τα κλισέ του αλλά δεν φοβούνται να αυτοσαρκαστούν, και βγάζουν δίσκους κυρίως για να διασκεδάσουν οι ίδιοι. Το “Myths And Legends” ξεχωρίζει από χιλιάδες άλλες φετινές μέταλ κυκλοφορίες (αν και κυκλοφόρησε στις 31/12/19) γιατί είναι απλώς ένα έργο αγνής και ανιδιοτελούς αγάπης, τίποτα παραπάνω, τίποτα λιγότερο. Βοηθάει βέβαια το ότι έχουν και γαμώ τα riffs, αν αυτός ο δίσκος είχε βγει το 1980 θα μνημονευόταν σήμερα ως cult αριστούργημα και ο Lars Ulrich θα το είχε μυθοποιήσει αναφέροντάς το σε κάθε του συνέντευξη και βάζοντας τους Metallica να διασκευάσουν το “The Crystal Princess”. Εγώ πέρασα τέλεια με αυτό το άλμπουμ, εσείς αν προτιμάτε καθίστε να ακούσετε «σοβαρά» μέταλ συγκροτήματα που κάνουν «τέχνη» όπως οι Oceans Of Slumber και οι King Witch.
19. STEFANO BOLLANI – Piano Variations On Jesus Christ Superstar …Και αφού μιλάμε για έργα αγάπης – πόση αγάπη πρέπει να έχει κάποιος για τη μυθική ροκ όπερα των Webber/Rice (που φέτος έκλεισε τα 50) ώστε να επιχειρήσει να την ερμηνεύσει ολόκληρη με μόνο όπλο ένα πιάνο; Αυτός ο παράξενος Ιταλός τζαζίστας, που προφανέστατα είχε φάει κάποτε τεράστιο εφηβικό κόλλημα με το “Jesus Christ Superstar” (he was a teenage music geek!) το αποτόλμησε και το αποτέλεσμα είναι ένας πραγματικός θρίαμβος. Σ’ αγαπάω ρε φίλε.
18. CHRIS STAPLETON – Starting Over Παρόλο που ο Stapleton έχει κατηγοριοποιηθεί ως “country” τα τραγούδια του αποτελούν ένα ολοκληρωμένο αμάλγαμα κάθε Αμερικανικής μουσικής παράδοσης (εκτός ίσως από τη jazz): Το “Starting Over” ακουμπάει και στο rock, και στο blues, και στη soul/gospel. Αυτή τη φορά, εκτός από τον μόνιμο παραγωγό του Dave Cobb, o Stapleton έχει στο πλευρό του και δύο βασικά μέλη της μπάντας του Tom Petty και το αποτέλεσμα είναι το πιο μεστό άλμπουμ της καριέρας του – αν κάποιος θα έπρεπε να βαφτιστεί «νέος Tom Petty» σήμερα, δεν θα ήταν ιεροσυλία αν ο τίτλος πήγαινε σ’ αυτόν.
17. KATATONIA – City Burials Εδώ και χρόνια οι Katatonia χαράζουν τη δική τους πορεία με έναν ήχο που στην πραγματικότητα δεν μοιάζει με κανένα από τα συγκροτήματα με τα οποία συνήθως ομαδοποιούνται (Opeth, Anathema κλπ.). Δεν θέλω όμως να επικεντρωθώ στον ήχο, αλλά στο συναίσθημα και στη μοναδική ικανότητα των Katatonia να πατάνε συγκεκριμένα «κουμπιά» του ακροατή, κάτι το οποίο κάνει με ιδιαίτερη επιτυχία και το “City Burials” το οποίο πατάει τόσα κουμπιά μέσα μου ώστε παίζει τα συναισθήματά μου σαν μπαντονεόν.
16. TIGRAN HAMASYAN – The Call Within Ένας jazz δίσκος που θυμίζει συνεργασία των Meshuggah με τους Cocteau Twins, το “The Call Within” μας συστήνει έναν Α Π Ι Σ Τ Ε Υ Τ Ο πιανίστα/συνθέτη και μία rhythm section που θα σας στραμπουλήξει τα αυτιά. Εκπληκτική αίσθηση της μελωδίας με πολλά στοιχεία από την παραδοσιακή μουσική της Αρμενίας από όπου προφανώς κατάγεται ο Hamasyan, prog ρυθμοί, και μια ατμόσφαιρα αρχαία και ταυτόχρονα σημερινή, το “The Call Within” νιώθει εξίσου άνετα δίπλα στον Keith Jarrett (βασικό σημείο αναφοράς για όλη την πιανιστική jazz) και στους Animals As Leaders (των οποίων ο Tosin Abasi μάλιστα συμμετέχει σε ένα κομμάτι).
15. DRIVE-BY TRUCKERS – The Unraveling / The New OK
Τον Ιανουάριο οι DBT κυκλοφόρησαν ένα από τα καλύτερα και πιο
πολιτικοποιημένα άλμπουμ της καριέρας τους περιγράφοντας την άθλια
κατάσταση στη χώρα τους. Και μετά έγινε της πουτάνας… Χωρίς δυνατότητα
να περιοδεύσουν έγραψαν και ηχογράφησαν πατ-κιουτ μερικά νέα τραγούδια,
σουλούπωσαν και κάποια leftovers από το πρόσφατο παρελθόν και τον
Οκτώβριο κυκλοφόρησαν, εεε, ένα από τα καλύτερα και πιο πολιτικοποιημένα
άλμπουμ της καριέρας τους. Αν είχαμε άλλες δέκα μπάντες σαν και δαύτους
ο κόσμος θα ήταν λίγο καλύτερος.
14. KVELERTAK – Splid Έχω την αίσθηση ότι το συγκεκριμένο άλμπουμ πέρασε μάλλον απαρατήρητο, πιθανότατα διότι η κυκλοφορία του συνέπεσε με την εκρηκτική εξάπλωση της πανδημίας. Πρόκειται όμως για μια εξαιρετική δουλειά, ίσως ο πιο ώριμος δίσκος των Νορβηγών μπουνταλάδων και με καινούργιο τραγουδιστή μάλιστα ο οποίος φέρνει μαζί του μια ευρύτερη ερμηνευτική γκάμα από τον προκάτοχό του, καθώς και τον περιστασιακό Αγγλικό στίχο. Μέταλ, σατανίλα, χαβαλές, και (φυσικά) κουκουβάγιες.
13. JASON ISBELL & THE 400 UNIT – Reunions Southeastern – Something More Than Free – The Nashville Sound: Τι στο διάολο κάνεις μετά από μια τέτοια τριάδα αλμπουμάρες; Αν βγάλεις κάτι στο ίδιο στυλ θα αρχίσουν οι γκρίνιες ότι επαναλαμβάνεσαι, ή ότι “καλό είναι αλλά όχι σαν το Southeastern”. Μπορείς να ακολουθήσεις το παράδειγμα του φίλου σου του Sturgill και να βγάλεις κάτι τελείως διαφορετικό με άγνοια κινδύνου, αλλά το να δαγκώσεις το χέρι που σε ταΐζει είναι δίκοπο μαχαίρι. Ή μπορείς να κάνεις αυτό που κάνει εδώ ο Isbell διαφοροποιώντας ελαφρώς το ύφος του, όχι σε βαθμό του να γίνει αγνώριστος, αλλά ενσωματώνοντας στον ήχο του μια μέχρι πρότινος αφανή αγάπη για τον Mark Knopfler, ας πούμε, και αφήνοντας το ώριμο songwriting/storytelling του να λάμψει.
12. MARIA SCHNEIDER ORCHESTRA – Data Lords Εμείς οι περί jazz αδαείς μάθαμε για την ύπαρξη της Maria Schneider χάρη στον David Bowie που δήλωνε θαυμαστής της και με τον οποίο συνεργάστηκε το 2014. Με το “Data Lords” λοιπόν εντυπωσιάστηκα: Big band jazz με πραγματικά επαναστατικό ήχο, σύγχρονο/φουτουριστικό αλλά πατώντας στην παράδοση με αναφορές στον Gil Evans και στην progressive jazz φάση του Stan Kenton (λέω τώρα εγώ, ο άσχετος). Ή για να το πούμε πιο απλά για όλους εσάς τους εξίσου άσχετους περί jazz: Τέτοιο πράμα δεν έχετε ξανακούσει από τότε που ανακαλύψατε τον Kamasi, αλλά η Schneider είναι καλύτερη. Μόνο μην ψάχνετε να ακούσετε από Spotify ή Youtube, η κυρία είναι κατά και με επιχειρήματα, μόνο αυτό θα βρείτε:
11. KILLER BE KILLED – Reluctant Hero
Οι Max Cavalera (Sepultura κλπ.), Troy Sanders (Mastodon) και Greg Puciato (Dillinger Escape Plan) ενώνουν για άλλη μία φορά τις δυνάμεις τους και μοιράζουν τα φωνητικά, έχοντας αυτή τη φορά μαζί τους στα ντραμς τον Ben Koller (Converge) σε αυτό το metal supergroup/side project. Το “Reluctant Hero” συνδυάζει αρμονικά στοιχεία από το παρελθόν όλων των μελών του συγκροτήματος χωρίς να θυμίζει κάποιο από αυτά συγκεκριμένα – ως σύνολο περισσότερο φέρνει στο μυαλό τις καλύτερες στιγμές των High On Fire, ας πούμε, και όπως και να ’χει πρόκειται για μια από τις κορυφαίες metal κυκλοφορίες της χρονιάς: Ομολογώ πως το άκουσα περισσότερο από το τελευταίο Mastodon, ή από οτιδήποτε έχει κάνει ο Cavalera τα τελευταία 20 χρόνια και βάλε.
10. MARIA McKEE – La Vita Nuova Από υπερενεργητική πιτσιρίκα frontwoman-δυναμίτης στο 80’s cowpunk σχήμα Lone Justice σε power ballads για ταινίες του Tom Cruise, από εκεί σε μία σειρά από προσωπικά άλμπουμ χαμηλού προφίλ και στη συνέχεια σε 13 ολόκληρα έτη σιωπής, η πορεία της McKee έχει υπάρξει γεμάτη απότομες στροφές. Η πιο αναπάντεχη όμως από αυτές ήρθε το 2020 με το “La Vita Nuova”: Η McKee επιστρέφει με έναν δίσκο ατρόμητο, με πλούσιες ενορχηστρώσεις, πολύπλοκες μελωδίες κι έναν σχεδόν οπερατικό τρόπο ερμηνείας που στην pop ανθρωπογεωγραφία την τοποθετεί κάπου ανάμεσα στην Kate Bush και την Ute Lemper. Αυτά δεν είναι τραγούδια εύκολα να τα πει κανείς, οποιαδήποτε τραγουδίστρια με φωνητικές δυνατότητες κατώτερες της McKee θα το είχε κάνει σούπα, αυτή όμως το κάνει συγκλονιστικό.
9. JEFF ROSENSTOCK – No Dream Διασκεδαστικό, θυμωμένο, νευρωτικό, αστείο, πολιτικό, προσωπικό, το καλύτερο punk άλμπουμ της χρονιάς είναι προσιτό χωρίς να κάνει συμβιβασμούς σε αυθεντικότητα – εκεί δηλαδή που χάνει το παιχνίδι ο Machine Gun Kelly με το φετεινό Blink-182 karaoke του. Στις πιο pop στιγμές του το “No Dream” θυμίζει τις καλύτερες στιγμές των Weezer σε πιο βαβουριάρικη έκδοση αλλά δεν παραλείπει να hardcore-ίσει εκεί που πρέπει, filler ούτε για δείγμα, κάθε τραγούδι είναι τέλειο και το ένα κυλάει ιδανικά μέσα στο επόμενο. Θέλω να τον δω live να το παίζει ολόκληρο όταν τελειώσει όλη αυτή η ιστορία.
8. SETH LAKEMAN – A Pilgrim’s Tale Μέλος της μπάντας του Robert Plant, ο πολυοργανίστας Lakeman κυκλοφόρησε ένα ολοκληρωμένο και πολύ Αγγλικό concept album βασισμένο στο προ 400 ετών επικό ταξίδι του Mayflower από το Plymouth στη Μασαχουσέτη. Με αυτή τη θεματολογία και με φιλοδοξίες στα όρια της μεγαλομανίας (γνωστός ηθοποιός σε ρόλο αφηγητή κλπ.), το “A Pilgrim’s Tale” θα μπορούσε να είναι prog (φανταστείτε ένα supergroup ονόματι Lakeman που θα αποτελείτο από τον Greg Lake και τον Rick Wakeman, τέλειο;;;), αλλά δεν είναι prog: Είναι folk. Πολύ folk, αν μου έλεγε κάποιος ότι τα τραγούδια είναι γραμμένα την εποχή του συγκεκριμένου ταξιδιού θα το έχαφτα. Μεγάλο ρίσκο που θα μπορούσε να έχει σκάσει στα μούτρα του δημιουργού του, αλλά he pulled it off: Απροσδόκητα, το άλμπουμ που προσωπικά άκουσα φέτος περισσότερο από οποιοδήποτε άλλο, μαζί με της McKee.
\
7. MR. BUNGLE – The Raging Wrath of the Easter Bunny Demo Ο καλύτερος metal δίσκος που δεν κυκλοφόρησε το 1986 – εκείνη τη χρονιά οι, κουλοί έφηβοι ακόμα, Mr. Bungle ηχογράφησαν ένα demo με τίτλο “The Raging Wrath Of The Easter Bunny”, που το μόνο που κατάφερε ήταν να τραβήξει την προσοχή των Faith No More που έψαχναν για τραγουδιστή. Αυτό το crossover thrash demo δεν είχε και πολύ μεγάλη σχέση με τα όσα έκανε το συγκρότημα αργότερα, ούτε μπορούσε κανείς να καταλάβει πολλά πράγματα λόγω του χάλια παιξίματος και της πιο χάλια παραγωγής. Πολλά-πολλά χρόνια αργότερα όμως η βασική τριάδα των Bungle Patton/Spruance/Dunn στρατολογεί δύο φιλαράκια (αχέμ, Scott Ian και Dave Lombardo) και το επανηχογραφούν όπως θα έπρεπε να είναι. Το βάζεις να παίζει και δεν ξέρεις αν θες να κάνεις slam dancing μόνος σου ρίχνοντας κλωτσομπουνίδια στον εαυτό σου, ή να σκάσεις από τα γέλια, ή και τα δύο.
6. LAURA MARLING – Song For Our Daughter Πανέμορφο άλμπουμ που απευθύνεται σε μία υποθετική κόρη της, το “Song For Our Daughter” παίρνει τις Βορειομερικανικές επιρροές της Marling -Bob Dylan, Leonard Cohen, Joni Mitchell- και τις φιλτράρει μέσα από ένα Αγγλικό πρίσμα. Απλές αλλά μεστές συνθέσεις, ενορχηστρώσεις εξαιρετικές μέσα στη λιτότητά τους, και μία αγγελική φωνή είναι τα βασικά χαρακτηριστικά του καλύτερου «θηλυκού» δίσκου της χρονιάς για όσους βρήκαν τη φετεινή Fiona Apple υπερβολικά στριφνή και Waits-ιανή.
5. BOB DYLAN – Rough And Rowdy Ways Αν είσαι μουσικοκριτικός είναι υποχρεωτικό να βάλεις αυτό τον δίσκο του Dylan στην εικοσάδα – το γράφει στο job description: Μετά και το Νόμπελ το τοτεμικό του στάτους στην κορυφή της πυραμίδας παρέα με τους Beatles και τους Rolling Stones, ένα σκαλοπάτι πάνω από τους Neil Young και Leonard Cohen με τους οποίους γίνονται και οι συχνότερες συγκρίσεις, δεν είναι δυνατόν να αμφισβητηθεί από κοινούς θνητούς. Και το επιβεβαιώνει με το 39ο (!) άλμπουμ του σε 60 (!) χρόνια καριέρας, ένα μνημειώδες δημιούργημα που αποτελεί την κορυφαία του κυκλοφορία σίγουρα από το “Time Out Of Mind” του 1997, ίσως ακόμα και από το “Blood On The Tracks” του 1975.
4. AC/DC – Power Up Το “Power Up” δεν είναι “Powerage”, δεν θα μπορούσε άλλωστε. Αν όμως το “Back In Black” ήταν ένας ιδανικός αποχαιρετισμός στον Bon Scott τότε το “Power Up” είναι ένας ιδανικός αποχαιρετισμός στον Malcolm Young: Η πεντάδα εδώ δείχνει να το καταφχαριστιέται, τα riffs καθιστούν κάθε προσπάθεια αντίστασης στο headbanging μάταιη, τα ρεφρέν είναι γηπεδικά και πιασάρικα. Ψυχρά αντικειμενικά είναι (στην καλύτερη περίπτωση) το ένατο καλύτερο άλμπουμ της καριέρας τους, αλλά για όποιον έχει ζωγραφίσει έστω και μια φορά το λογότυπό τους πάνω σε θρανίο ή έχει φορέσει ραφτό/κονκάρδα AC/DC, εδώ δεν χωράνε αντικειμενικότητες: Αν αυτή ήταν η τελευταία φορά που μπήκαν σε στούντιο, δεν θα μπορούσαν να μας είχαν αποχαιρετήσει με καλύτερο τρόπο. We salute you.
3. FIONA APPLE – Fetch The Bolt Cutters Οι γονείς της ήταν καλλιτέχνες οπότε φυσικά το μήλο έπεσε κάτω από τη μηλιά (συγνώμη). Οι καρποί της θέλουν χρόνο να ωριμάσουν (συγνώμη) αφού αυτό είναι το 5ο μόλις άλμπουμ της σε 25 έτη καριέρας, κάθε φορά όμως που έχει νέα κυκλοφορία χτυπάει εικοσάδα χαλαρά και οι κριτικοί παθαίνουν ντελίριο λες και είναι ο Bob Dylan, στο φετινό άλμπουμ του οποίου παρεμπιπτόντως επίσης συμμετέχει. Τα περί εικοσάδας και ντελίριου προφανώς ισχύουν και για το “Fetch The Bolt Cutters” το οποίο θα χαρακτήριζα ποικιλιακά ως Delicious (συγνώμη), ένα κόκκινο γυαλιστερό γλυκόξινο αριστούργημα.
2. RUN THE JEWELS – RTJ4 Υπάρχει ένα κομμάτι εδώ μέσα που περιέχει τους εξής στίχους: “You so numb you watch the cops choke out a man like me/Until my voice goes from a shriek to whisper—‘I can’t breathe’/And you sit there in the house on couch and watch it on TV”. Το άλμπουμ ηχογραφήθηκε πριν από τη δολοφονία του George Floyd άρα το τραγούδι προφανώς δεν γράφτηκε γι’ αυτόν, και αυτό ακριβώς είναι το τραγικό της υπόθεσης: Έχουν υπάρξει πολλοί George Floyd, και σίγουρα θα υπάρξουν κι άλλοι όσο ο ρατσισμός παραμένει βαθιά χαραγμένος στο συλλογικό μας ασυνείδητο. Το RTJ4 έκανε αυτό που έπρεπε να κάνει γύρω από το θέμα, εσύ τι θα κάνεις;
1. BRUCE SPRINGSTEEN – Letter To You Είσαι 71. Δεν έχεις τίποτα να αποδείξεις. Μαζεύεις τα μέλη της E-Street Band μετά από χρόνια από τις 4 γωνιές του πλανήτη, τους χώνεις σε ένα στούντιο, ηχογραφείτε live 12 τραγούδια μέσα σε 5 μέρες και, τόσο απλά, φτιάχνεις τον δίσκο της χρονιάς. Γι’ αυτό σε αποκαλούν “The Boss” άλλωστε, επειδή το κάνεις να μοιάζει εύκολο. Όσο για το “Ghosts” που εσύ υποστηρίζεις ότι αναφέρεται στoυς πεσόντες συντρόφους από τη μπάντα σου, τον Clarence Clemons και τον Danny Federici, δεν μου το βγάζεις απ’ το μυαλό ότι στην πραγματικότητα σκεφτόσουν και τον Tom Petty, έτσι δεν είναι; Έλα τώρα, παραδέξου το, αλλιώς γιατί να στήσεις όλο το τραγούδι πάνω σε μια παραλλαγή του riff του “Free Fallin’”; Όχι ότι έχει καμία σημασία πάντως, ειδικά αφού μας χάρισες τα έξι πιο υμνικά, ευφορικά λεπτά αυτής της σκατοχρονιάς. Σε ευχαριστούμε.
BLOOD FROM THE SOUL – DSM-5 Experimental sci-fi themed metal/hardcore supergroup led by Napalm Death’s Shane Embury and featuring members of Converge, Megadeth and Nasum sounds more like Voivod than any of the aforementioned. (7)
JESU – Terminus Justin Broadrick (Godflesh) on some great guitar-oriented droning rock. Quite shoegaze-y, rather different from previous Jesu works. (8)
JUCIFER – نظم (Nazm) …And the WTF Album Of The Month Award goes to this sludge/stoner metal band that just released an album of what sounds like traditional Pakistani trance music. (?)
KATATONIA – Dead Air They released one of the best metal albums of the year but weren’t able to tour for it so here’s a lockdown live show, featuring 20 fan-chosen songs. (8)
KILLER BE KILLED – Reluctant Hero Supergroup including members of Soulfly, Mastodon, Dillinger Escape Plan and Converge on second album of heavy metal goodness. Fans of all the aforementioned bands and/or High On Fire will love this. (8)
LITURGY – Origin Of The Alimonies This band was controversial even before the leader came out as transgender, which I don’t have a problem with. What I do have a problem with is all the pretentious bullshit messing up what would be an otherwise pretty decent experimental album trying to bridge Mayhem with La Monte Young. And I miss Greg Fox’s drumming. (6)
MY DYING BRIDE – Macabre Cabaret Stuck at home and unable to tour, gothic doom veterans release EP just a few months after their latest full-length and it’s depressing as hell, in a good way I mean. (7)
REFUSED – The Malignant Fire Influential hardcore band made the List last year, follow up that great album with an equally great EP. (8)
WARRIOR SOUL – Cocaine And Other Good Stuff An interesting set of covers. Some expected choices (Hendrix, Kiss, Van Halen, Motorhead, Alice Cooper, Grand Funk Railroad, Judas Priest), some welcome surprises (Cars, JJ Cale, KC & the Sunshine Band), Kory Clarke still sounds like Marianne Faithfull on her deathbed. (7)
THE OTHER STUFF
NICK CAVE – Idiot Prayer: Nick Cave Alone At Alexandra Palace 22 career-spanning classics (including one new track) performed live in an empty concert hall, just Cave and his piano. Hauntingly beautiful. (9)
CHRIS CONNELLY – Graveyard Sex Industrial God Connelly (The Damage Manual, Die Warzau, Finitribe, KMFDM, Ministry, Murder Inc., Pigface, Revolting Cocks) has a new album and it’s his most Goth work yet, probably a tribute to his fallen comrade Bill Rieflin. (7)
LARKIN POE – Kindred Spirits Blues rock siblings released a fantastic proper album with a full band earlier this year but have also been known to do great stripped-down covers on their Youtube channel, and this lockdown album is based on that concept: Songs by Lenny Kravitz, Neil Young, Phil Collins, Moody Blues, Allman Brothers, Elton John etc. get the sisters treatment. (8)
GWENIFER RAYMOND – Strange Lights Over Garth Mountain If you thought you knew what an acoustic guitar can do, check out this John Fahey-influenced Welsh player and prepare to have your mind blown. (8)
CHRIS STAPLETON – Starting Over Another excellent album from Stapleton combining his country, rock, and soul influences into a no-filler set of killer tunes. What a voice! (8)
THE WAR ON DRUGS – Live Drugs A nice reminder of what we love about a good live show, even for people like me who are not the greatest fans of this particular fashionable band’s “Dire Straits Meet The Waterboys” style. (7)
AC/DC – Power Up A solid effort, recognizably AC/DC even with Malcolm gone. (8)
DAVID BOWIE – Metrobolist Quite probably my favorite album of all time, certainly Bowie’s heaviest by far, remastered and re-released with its original title and alternative album cover. (11)
CARCASS – Despicable An EP serving as an appetizer for the next full-length album, this is prime quality melodic death metal from the folks who invented this stuff. (8)
FATES WARNING – Long Day Good Night Writing this after only two spins and as a lifelong fan – a very good prog metal album, but not the instant classic masterpiece that 2016’s “Memories Of Flight” was. That being said this is Fates Warning, so it might still click on a much deeper level and devastate the soul a couple dozen listens down the road. (8)
MELVINS – Hostile Ambient Besides A very fun set of covers (Mott The Hoople, Gun Club, Alice Cooper, Ramones…), consisting of B-sides from singles originally released in 2002-2003. (8)
MR. BUNGLE – The Raging Wrath of the Easter Bunny Demo Mr. Bungle core trio of Mike Patton / Trevor Dunn / Trey Spruance recruit thrash totems Dave Lombardo and Scott Ian to re-record their largely unknown original demo from 1986 and have as much fun as humanly possible while doing it. This record has nothing to do with the weirdness Mr. Bungle is known for, it’s pure old-school thrash/crossover (including nods to S.O.D. and C.O.C.), but IT KICKS SO MUCH ASS! Simply put, this is the best violent moshing fun you’ll have for months to come. (9)
PUSCIFER – Existential Reckoning Recommended if you can’t wait 13 years for the next Tool album to listen to Keenan. (7)
SOLSTAFIR – Endless Twilight of Codependent Love If you were quarantined in Iceland, not able to get out of the house during half the year when there are 21 hours of sunlight every day, you’d play depressing music like this too. (8)
THE OTHER STUFF
CORDOVAS – Destiny Hotel Americana/roots rock sounds reminiscent of the Grateful Dead, but less jammy. (7)
FATBOY SLIM – Back To Mine The “Back To Mine” series is based on a simple premise: Invite a musician or DJ to create a chill-out mix album based on what they would listen at home after a night out. Vol. 31 features Fatboy Slim’s selections, and I’d rather chill-out with the Faithless and Talvin Singh volumes. (6)
SAM ROBERTS BAND – All Of Us Arena rock made in Canada, sort of like a cross between Bruce Springsteen and U2. (7)
SKYWAY MAN – The World Only Ends When You Die A cosmic country rock opera. (7)
ARMORED SAINT – Punching The Sky Heavy fucking metal. (8)
ASCENSION OF THE WATCHERS – Apocrypha Burton C. Bell quits Fear Factory and does post-punk/semi-goth. Lots to like here for Killing Joke fans, but the Deftones crowd should also appreciate. (7)
JELLO BIAFRA & THE GUANTANAMO SCHOOL OF MEDICINE – Tea Party Revenge Porn The timing is perfect for a new Jello album featuring songs like “Satan’s Combover” and “Taliban USA”, which I figure the Trump campaign won’t be using anytime soon. (8)
DEAD LORD – Surrender Shameless Thin Lizzy worship. We like that. (7)
FUZZ – III They call themselves FUZZ for chrissakes, what do you think this sounds like? (7)
PALLBEARER – Forgotten Days The best doom metal album of the year, probably. (8)
PUP – This Place Sucks Ass Leftovers from the 2019 sessions for one of last year’s best albums, plus one new track, from Canadian pop-punks. (8)
ZEAL & ARDOR – Wake Of A Nation Moving further away from black metal and getting more political, less satanic. Still interesting. (8)
THE OTHER STUFF
CLIPPING. – Visions Of Bodies Being Burned The Yin to Run The Jewels’ Yang. (8)
FAITHLESS – All Blessed I was listening to these guys in 1995. We were ALL listening to these guys in 1995. And I stopped listening to these guys around 2004, and a new Faithless album in 2020 when the idea of a rave or a big club night seems preposterous for all kinds of different reasons makes me feel really fucking old. But if you were even into the whole 90’s UK dance/post-trance scene, these guys were the cream of the crop back in the day and still deliver, even without Maxi Jazz. (8)
FUZZTONES – NYC Garage rock revivalists celebrate their 40th anniversary with a tribute to their hometown covering the Ramones, New York Dolls, Patti Smith, Cramps, Blue Oyster Cult and, of course, Frank Sinatra’s “New York, New York”. Fun as a novelty, but there are better Fuzztones albums out there. (6)
STURGILL SIMPSON – Cuttin’ Grass Vol. 1 After being declared the Savior of Country Music he released a WTF synth-rock album, and now he does bluegrass versions of his songs. Obviously, this guy has zero fucks left to give. (7)
SONGHOY BLUES – Optimisme Africa’s best band rocks like Tinariwen on steroids on spectacular third album. (8)
BRUCE SPRINGSTEEN – Letter To You Recorded live in the studio with the E Street Band over just 5 days, this feels urgent and sounds epic and it’s his best album since 1984’s “Born In The USA”, if not since 1980’s “The River”: A true late-career masterpiece. (9)
THIS IS THE KIT – Off Off On Kate Stables’ strong fifth album is one of the better folk-infused albums to come out of the UK in the past few years. She brings to mind a strange time-warp combination of Sand Denny fronting a bearded Brooklyn-based indie rock band. (8)
FRANK TURNER & JON SNODGRASS – Buddies II: Still Buddies Musician buddies kill some time during quarantine on distance collaboration album. Written in just one day and sounds like it. (6)
LAURA VEIRS – My Echo Produced by her (now ex-) husband and this midst of them growing apart, Veirs’ new album can be read in multiple ways but every time it’s still a strong modern folk record, with rich, expansive strings adding texture to her storytelling. (8)
DEFTONES – Ohms They’ve never made a bad album and “Ohms” is actually their best since “Diamond Eyes”. Heavy, chaotic but beautiful. (8)
ENSLAVED – Utgard Pink Floyd with distortion pedals. In Viking costumes. (8)
LAURA JANE GRACE – Stay Alive Songs originally intended (pre-Coronavirus) to be the next Against Me! album but recorded solo out of necessity, with just one guitar, over four days in Steve Albini’s studio. Basically sketches of punk rock anthems, I can’t wait to hear these fleshed out, with a full band. (7)
ANNA VON HAUSSWOLFF – All Thoughts Fly Instrumental album played exclusively on a church organ reinforces her status as the new Queen of Goths. (7)
BOB MOULD – Blue Hearts A perfect amalgam of Mould’s career, “Blue Hearts” combines Husker Du’s ferocity with Sugar’s pop sensibilities and “Black Sheets Of Rain”’s anger/pessimism. (8)
THE OCEAN COLLECTIVE – Phanerozoic II: Mesozoic / Cenozoic If you add a hint of Toolishness to some Isis karaoke, you end up with the new Ocean album which feels like it’s only slightly shorter than the 200 million-year period it’s named after. (6)
GREG PUCIATO – Child Soldier: Creator of God First solo album by Dillinger Escape Plan’s Greg Puciato, plays all instruments except drums himself, sounds like Trent Reznor raping Mike Patton. (7)
COREY TAYLOR – CMFT What’s recorded in Vegas, sounds like Vegas: Slipknot/Stone Sour frontman’s party rock record. (7)
THE OTHER STUFF
DRIVE-BY TRUCKERS – The New OK Southern rockers can’t tour so here’s a second album in 2020. Some leftovers from the great “Unraveling”, some new stuff, as good as they’ve ever been. (8)
FLEET FOXES – Shore A nice folk-ish rock record, but comparisons with ex-Fleet Fox Father John Misty are unavoidable and these guys lose. (7)
PJ HARVEY – To Bring You My Love: Demos Polly Jean’s demos for one of the best albums of the last 30 years. Rawer without the strings and the pianos, it leaves more room for the lyrics to hit harder and makes for a chilling listen. A must-hear for all fans of the proper album. (9)
HEN OGLEDD – Free Humans Second album by Richard Dawson side project, more indie-electropop oriented but still very weird and very English. (7)
DIANA JONES – Song To A Refugee US folk singer releases touching song cycle dedicated to refugees around the world, inspired by a friendship with actress/activist Emma Thompson and a speech by Alexandria Ocasio-Cortez. Guests include other left-leaning folkies like Richard Thomspon, Steve Earle and Peggy Seeger. (8)
LYDIA LOVELESS – Daughter Four years, one divorce, one new record deal, one move from Ohio to North Carolina, and one occasion of coming forward with accusations of sexual harassment later, it’s no surprise her new album sounds very different: A bit more polished, a bit more mature, a bit more lived-in, a bit closer to Jason Isbell territory. (8)
MARC RIBOT’S CERAMIC DOG – What I Did On My Long Vacation Ribot is Tom Waits’ guitarist from “Rain Dogs” onwards and he is also a regular John Zorn collaborator so he’s obviously not afraid to go to weird places, and his own band is a Venn diagram where no wave, free jazz, funk and noise rock overlap. (7)
SQUIRREL NUT ZIPPERS – Lost Songs Of Doc Souchon New Orleans vintage jazz/swing/big band blues revivalists on fun new album combining covers and originals. (7)
RICHARD & LINDA THOMPSON – Hard Luck Stories 1972–1982 Practically everything that Britain’s Royal Folk-Rock Couple ever recorded before falling apart. 8-CD box set including one true masterpiece (“I Want To See The Bright Lights Tonight”), three more really good albums, two duds, and a whole bunch of rare/unreleased tracks. A valuable addition to any record collection. (9)
EN MINOR – When The Cold Truth Has Worn Its Miserable Welcome Out Phil Anselmo goes American Gothic and sings clean but so low he makes Leonard Cohen sound like Cyndi Lauper. RYIL Nick Cave, Mark Lanegan, slashing your wrists in a bathtub filled with warm water. (7)
EXPANDER – Neuropunk Boostergang If you were wondering what would happen if you put Power Trip, Voivod, Jesus Lizard and Lightning Bolt in a blender then look no further. With Kurt Ballou seal of approval. (8)
ACE FREHLEY – Origins, Vol. 2 Ace covers Led Zep, Deep Purple, the Beatles, the Stones, the Kinks, Jimi, and others. He still plays a mean guitar, he still can’t sing to save his life. (6)
IHSAHN – Pharos 2nd EP this year by the Emperor dude, slightly better than the previous one, focusing on his mellower side and occasionally sounding like Opeth sounding like Porcupine Tree. Includes covers of A-Ha (thankfully not THAT song again) and Portishead. (8)
MARILYN MANSON – We Are Chaos This is his Bowie album and it’s as good as the great “Pale Emperor”, certainly better than the Manson-By-Numbers of 2017’s “Heaven Upside Down”. (8)
MASTODON – Medium Rarities A mixed bag of rare tracks, live recordings, covers and one new unreleased song. Some exciting stuff for completists in here, but the (many) instrumentals are mostly forgettable. (7)
SUMAC – May You Be Held The two improvisational albums they recorded with Japanese avant-garde experimentalist/noisemonger Keiji Haino obviously rubbed off on them, since they’re not even pretending to be a post-metal band anymore. File Under “Uneasy Listening”. (7)
THE OTHER STUFF
SARAH DAVACHI – Cantus, Descant 80+ minutes of minimalist drone organ music. Not a party record exactly, but great for meditation. (7)
RICHARD DAWSON – Republic of Geordieland Lockdown home recording of instrumentals, acapella vocal pieces, and outtakes by Geordie folk weirdo who released last year’s third-best album. (7)
CRAIG FINN – All These Perfect Crosses Collection of demos, outtakes, and acoustic versions of songs from The Hold Steady frontman’s solo albums, a treat for fans. (8)
THE EMPTY HEARTS – The Second Album Power-pop/garage rock supergroup made up of guys from The Cars, Blondie, the Romantics, and the Chesterfield Kings on second album of catchy, jangly, 60’s-influenced goodness. Ringo Starr plays on it too. (8)
THE FLAMING LIPS – American Head A sort-of-concept album reimagining the Flaming Lips as an early 70’s druggy rock band hanging out and jamming with a pre-fame Tom Petty in Oklahoma, “American Head” sounds like a return to the mellow psychedelic orchestral pop sounds of their most commercially successful phase (1999-2002). Country star Kacey Musgraves guests. (8)
TIGRAN HAMASYAN – The Call Within A piano-led virtuoso jazz trio that feels more like a prog-metal juggernaut. (8)
THE LEMON TWIGS – Songs For The General Public Wildly ambitious, a bit all over the place, and filled with more hooks than a fisherman’s shoulder bag, this power-pop/glam rock pastiche sounds like the perfect tribute to 70’s American radio. (8)
RICHARD THOMPSON – Bloody Noses Lockdown acoustic EP by legendary guitarist who still sounds like Bob Mould’s folkie dad. (7)
VARIOUS ARTISTS – Angelheaded Hipster: The Songs Of Marc Bolan & T. Rex When it comes to putting together multi-artist tribute albums, producer Hal Willner (RIP) was in a league of his own. Willner’s swan song is this double album featuring a wildly eclectic bunch of people (Kesha, Nick Cave, Joan Jett, Peaches, U2 feat. Elton John, Father John Misty, Perry Farrell, Marc Almond to name just a few) paying tribute to glam rock’s first superstar and sounding, for the most part, very little like glam rock. (8)
