Όταν είσαι παιδί και μόλις έχεις ανακαλύψει ένα θαυμαστό νέο κόσμο που λέγεται rock 'n' roll, καταβροχθίζεις όποια πληροφορία μπορείς να βρεις. Όταν όμως είσαι παιδί και μόλις έχεις ανακαλύψει ένα θαυμαστό νέο κόσμο που λέγεται rock 'n' roll αλλά είναι 1980, στην Ελλάδα, πληροφορίες δεν υπάρχουν, οπότε οδηγείσαι σε φρικτές γκάφες για τις οποίες οι παιδικοί σου φίλοι εξακολουθούν να σε δουλεύουν 30 χρόνια αργότερα.
Για παράδειγμα, επί μερικές εβδομάδες έτρεφα αμέριστο θαυμασμό για δύο συνθέτες, τον Trad και τον Arr. Διαβάζοντας τα liner notes των λιγοστών άλμπουμ μου (κασέτες βέβαια) μέχρι τελευταίου σημείου στίξεως για να μάθω ποιοι γράφουν τα τραγούδια των αγαπημένων μου συγκροτημάτων, είχα παρατηρήσει ότι στον πρώτο δίσκο Led Zeppelin που απέκτησα τα περισσότερα τραγούδια τα υπέγραφαν οι Page/Plant, αλλά αυτοί οι Trad και Arr είχαν γράψει το "Gallows Pole" και το "Hats Off To (Roy Harper)". Και μετά πρόσεξα ότι οι Trad και Arr υπέγραφαν επίσης ως συνθέτες το "God Save The Queen" από το "A Night At The Opera". Γουάου! Σούπερ! Συνεργάζονται και με τους Zeppelin και με τους Queen!
Και μια που λέμε για τους Queen, το απολύτως αγαπημένο μου συγκρότημα καθ' όλη τη διάρκεια της εφηβείας μου και δημιουργούς του απολύτως πρώτου ροκ άλμπουμ που αγόρασα στη ζωή μου, "The Game": Δεν είναι φοβερός ο τραγουδιστής τους; Μα άκου πόσο διαφορετική κάνει τη φωνή του από τραγούδι σε τραγούδι, ειδικά στο "Sail Away Sweet Sister" και στο "Rock It (Prime Jive)" ακούγεται σαν άλλος άνθρωπος!
Γελάς ε; Τι να κάνουμε ρε φίλε, δεν είχε τύχει να ακούσω Beatles πιο πριν, δεν μου είχε περάσει καν από το μυαλό η ιδέα ότι ήταν όντως άλλος άνθρωπος, πού να φανταστώ ότι σε ένα συγκρότημα μπορεί να τραγουδάνε κι άλλοι εκτός από τον τραγουδιστή; Εσύ δηλαδή ήξερες περισσότερα στα 12 σου;
Το χειρότερο πάντως όταν είχες ξεκινήσει να ακούς ξένο ροκ αγοράζοντας κασέτες (ή και βινύλια Ελληνικής παραγωγής), είναι ότι σε πολλές περιπτώσεις οι στίχοι δεν περιλαμβάνονταν στο ένθετο. Κι επειδή μιλάμε για σπυριάρηδες εφήβους χωρίς κάτι καλύτερο να κάνουν με τα βράδια τους, αυτό σήμαινε ότι περνούσες ώρες ολόκληρες κολλημένος στο ηχείο, προσπαθώντας να αποκρυπτογραφήσεις τι ακριβώς τραγουδάει αυτός ο μαλλιάς. Αυτό σε οδηγούσε σε διάφορα χαριτωμένα λανθασμένα συμπεράσματα, που έδιναν μια τελείως διαφορετική οπτική στο νόημα των τραγουδιών: Όταν ας πούμε είσαι πεπεισμένος ότι σε ένα ρεφρέν των Foreigner o Lou Gramm επαναλαμβάνει τη φράση "virgin emergency", ή όταν ήδη μπερδεμένος από τη σεξουαλική ταυτότητα του David Bowie τον ακούς κι από πάνω να τραγουδάει "making love with a seagull", αποκτάς υλικό για αρκετά χρόνια ψυχανάλυσης σε επόμενη φάση της ζωής σου.
1:14, "συναγερμός παρθένας":
2:11, "κάνοντας έρωτα με έναν γλάρο":
Σιγά-σιγά όμως μαθαίνεις. Ανακαλύπτεις 1-2 ραδιοφωνικές εκπομπές, βλέπεις να κρέμεται στο περίπτερο ένα περιοδικό που γράφει απ' έξω "ποπ & ροκ", καλλιεργείς σχέση με τον υπάλληλο του δισκάδικου που ξέρει δυο (χιλιάδες) πράγματα περισσότερα από σένα και είναι πρόθυμος να τα μοιραστεί μαζί σου. Και συνηθίζεις και το δούλεμα των παιδικών σου φίλων.
