5 Τραγούδια για τη Γιορτή της Μητέρας

Εμείς οι Έλληνες είμαστε γνωστοί μαμάκηδες, οπότε με αφορμή τη σημερινή γιορτή της μητέρας και καθώς έχω αρκετό καιρό να ποστάρω κάτι στο blog, αποφάσισα να ξεπετάξω στα γρήγορα μια λίστα: 5 Τραγούδια για τη Μαμά.

Η λέξη-κλειδί στην παραπάνω παράγραφο είναι "ξεπετάξω": Το μοναδικό κριτήριο που χρησιμοποιήσα για να φτιάξω τη λίστα ήταν ποια τραγούδια θα μου έρθουν πρώτα στο μυαλό. Και, φυσικά, το πρώτο που σκέφτηκα ήταν αυτό:

Επιλογή τόσο προφανής που σχεδόν ντρέπομαι που την αναφέρω εδώ. Πάντως ντρέπομαι λιγότερο απ' όσο θα έπρεπε να ντρέπονται οι DJs των rock bars της Αθήνας, καθώς από τις περίπου 700 τραγουδάρες των Danzig παίζουν στα μαγαζιά τους μόνο αυτό. Και το ότι το "Mother" του Danzig το οποίο έχω ακούσει 150.000 φορές ήταν το πρώτο που μου ήρθε στο μυαλό, κάνει το δεύτερο τραγούδι που μου ήρθε αυτόματα στο μυαλό να φαντάζει ακόμα πιο αλλόκοτο, γιατί έχω να το ακούσω 25 χρόνια ακριβώς:

Ο συγκεκριμένος δίσκος της/των Carmel από τον οποίο προέρχεται αυτό το κομμάτι, το "The Falling" (1986), είναι ένα πανέμορφο δείγμα βρετανικής jazzy pop των 80s και, τώρα που το θυμήθηκα, μάλλον αποτελεί τέλεια επιλογή για βραδινές ακρoάσεις όταν θέλετε να "φτιάξετε ατμόσφαιρα". Αχέμ. Θα το δοκιμάσω και θα σας πω. Ή όχι.

Αδυνατώ πάντως να κατανοήσω γιατί ο εγκέφαλός μου θυμήθηκε την Carmel, όχι μόνο γιατί έχω να ακούσω το κομμάτι της χρόνια αλλά και γιατί είναι το μόνο μη hard rock κομμάτι από τα 5 πρώτα που μου ήρθαν στο μυαλό. Συγγνώμη, τι να κάνουμε, τα ακούσματα της εφηβείας είναι βαθιά χαραγμένα στο υποσυνείδητο, σχεδόν αποκλειστικά ροκ άκουγα μεγαλώνοντας, οπότε αναπόφευκτα αμέσως μετά σκέφτηκα αυτό:

Κανείς δεν ξεστομίζει τη λέξη "mother" πιο πρόστυχα από το Freddie Mercury, και με ένα απλό boogie οι Queen αποδεικνύουν ότι στα 70's δεν χρειάζονταν καν gimmicks/έπη τύπου Bohemian Rhapsody για να πατήσουν κάτω κάθε ανταγωνιστή. Κάτι που ίσχυε και για τους επόμενους που μου ήρθαν στο μυαλό:

Εδώ οι Aerosmith, το 1973, διασκευάζουν James Brown. Ω ναι. Και για κάποιον περίεργο λόγο, στα 80's που εμείς οι ροκάδες πλακωνόμασταν με τους καρεκλάδες, το συγκεκριμένο το κάναμε γαργάρα με άψογο στυλ Βιταλστατιστίξ ("Αλέσια; Δεν ξέρω καμία Αλέσια!"). 

Χαίρομαι πάντως ιδιαίτερα για το πέμπτο τραγούδι που μου ήρθε στο μυαλό στα πλαίσια αυτού του παιχνιδιού με τον εαυτό μου, γιατί προέρχεται από μια μπάντα που αγαπώ ιδιαίτερα και θεωρώ πως αδικείται κατάφωρα από το γεγονός ότι είχαν ένα megahit που για το 90% του πληθυσμού είναι το μοναδικό άκουσμα που έχουν από αυτούς. Διότι οι Steppenwolf υπήρξαν πολύ σπουδαίοι, κι έχουν πει τραγουδάρες όπως το "Hey Lawdy Mama":