It's A Lovedrive, On Wheels Of Fire

1980, Πρώτη Γυμνασίου, τα πρώτα πάρτι, οι ορμόνες βράζουν. Κι ενώ οι ροκάδες με τους καρεκλάδες της παρέας τσακώνονταν για το αν το επόμενο τραγούδι που θα βάζαμε θα ήταν το "Rock 'N' Roll" των Led Zeppelin ή το "Electricity" των Orchestral Manoeuvres In The Dark, στην πραγματικότητα όλα τα αγόρια περίμεναν την ώρα των slow τραγουδιών, των "μπλουζ" όπως τα λέγαμε τότε, για να ζητήσουν από τα κορίτσια ένα χορό-εξερεύνηση αγκαλιά.

Το ρεπερτόριο των slow στα πάρτυ αποτελείτo από στανταράκια, οι ροκάδες επικρατούσαν των καρεκλάδων κατά κράτος: "Nights In White Satin", "Angie", "Catch The Rainbow" και, φυσικά, SCORPIONS, "Holiday" και "Always Somewhere", οι δύο μπαλάντες από το "Lovedrive". Αυτή ήταν και η πρώτη μου γνωριμία με τούτο το άλμπουμ, οι καθαροί αρπισμοί του Rudolf Schenker, τα ονειρικά solos του Mathias Jabs και η αγγελική φωνή με τη βαριά τευτονική προφορά του Klaus Meine ως το soundtrack για τις πρώτες αδέξιες, αποτυχημένες προσπάθειες μπαλαμουτιάσματος. Οι Scorpions με το "Lovedrive" καθιερώθηκαν ως οι αδιαφιλονίκητοι βασιλιάδες της ροκ μπαλάντας, πολύ πριν μετατρέψουν το πράγμα στην paint-by-numbers φόρμουλα που οδήγησε στο απεχθές "Wind Of Change": Τα "Holiday" και "Always Somewhere" είναι απείρως καλύτερα τραγούδια από τις μπαλάντες που ακολούθησαν, και όχι μόνο επειδή θυμίζουν στους σημερινούς σαραντάρηδες άβολες εφηβικές στύσεις.

Σ' αυτό το σημείο όμως, I'd like to set the record straight: Στο μυαλό των περισσότερων η καριέρα των Scorpions χωρίζεται σε δύο φάσεις, στη γαμάτη πρωτο-metal περίοδο των 70's με τον Uli Jon Roth και στην ξενερουά μπαλαντέ περίοδο των 80's. Δεν είναι όμως ακριβώς έτσι, αφού το "Lovedrive" γεφυρώνει το χάσμα παίρνοντας τα καλύτερα στοιχεία από την κάθε φάση και παντρεύοντάς τα αρμονικά: Δεν είναι μόνο οι μπαλάντες του που υπερτερούν των μεταγενέστερων, αλλά και τα πιο σκληρά κομμάτια του που σου καρφώνονται στο δόξα πατρί. Δεν θα ξεχάσω ποτέ ας πούμε την πρώτη φορά που άκουσα το "Another Piece Of Meat" όταν τελικά απέκτησα τo album στην τρυφερή ηλικία των 13: Γιατί ουρλιάζει αυτός; Tρελός είναι; Μα τι θόρυβος Θεέ μου! Θέλω να το ακούσω ξανά! Πρέπει να το άκουσα 20 συνεχόμενες φορές, πατώντας συνέχεια "Rewind" στο κασετόφωνο με το που τελείωνε το τραγούδι. Ή το "Is There Anybody There", με τον ψευδο-reggae ρυθμό του και το φανταστικό ρεφρέν. Τέλειο.

Πολλά από τα άλμπουμ που αγαπήσαμε μικροί δεν άντεξαν στη δοκιμασία του χρόνου και μαζεύουν σκόνη σε κάποιο ράφι. Όχι αυτό. Ακόμα και το 2012, κάθε φορά που ακούω το "Lovedrive" νιώθω 30 χρόνια νεώτερος και θυμάμαι να αγκαλιάζω, με το πιο ελαφρύ μου άγγιγμα, την κοκκαλιάρικη μέση της Τ. κατά τη διάρκεια του "Always Somewhere" στο πρώτο μου Γυμνασιακό πάρτι. Για τέτοιες αναμνήσεις τους συγχωρούμε και για το "Rock You Like A Hurricane", και για τα κακόγουστα εξώφυλλα, ακόμα και για τις ηλίθιες γκριμάτσες με τα ορθάνοικτα στόματα σε όλες τις φωτογραφήσεις τους.