Λίστες The Sequel

Το προηγούμενο blog post μου, "Λίστες: Η Χαρά Του Βλαμμένου", ήταν μια ειλικρινής προσπάθεια εκ μέρους μου να βοηθήσω μία ειδική κατηγορία συνανθρώπων μου: Αυτούς που αν δεν κάνουν λίστα με τους καλύτερους δίσκους της χρονιάς κάθε Δεκέμβριο, αισθάνονται ανεπαρκείς ως άνθρωποι και ως άνδρες. Ναι, άνδρες. Είναι καθαρά ανδρικό το φαινόμενο, καμία γυναίκα δεν έχει τέτοιους ψυχαναγκασμούς. Ίσως γι' αυτό το "High Fidelity" έχει πουλήσει αμετρητομμύρια αντίτυπα, ενώ στη θέση #116.094 του "Amazon Bestsellers Rank" βρίσκεται αυτό:



Το νούμερο παραπάνω δεν είναι τυχαίο, όντως σύμφωνα με τη λίστα ευπώλητων του Amazon.co.uk υπάρχουν 116.093 βιβλία που το αναγνωστικό κοινό βρίσκει πιο ενδιαφέροντα από ένα με τίτλο "Record Collecting for Girls". Το οποίο δεν έχω διαβάσει, μπορεί κάλλιστα να είναι εξαιρετικό, το θέμα όμως είναι ότι κανείς ενήλικος δεν θέλει να διαβάσει ένα βιβλίο για κορίτσια που συλλέγουν ψυχαναγκαστικά δίσκους, για τον ίδιο ακριβώς λόγο που κανείς ενήλικος δεν θα διάβαζε τo "An Unauthorized Biography of Santa Claus": Πρόκειται για μυθικά πρόσωπα.

Ξεφεύγω όμως από το θέμα μου. Αυτό που ήθελα να πω είναι ότι οι άνθρωποι είναι αχάριστοι. Εγώ προσπαθώ να τους βοηθήσω αναπτύσσοντας μια δομημένη μεθοδολογία δημιουργίας λιστών, και αυτοί μου επιτίθενται ανελέητα. "Μαλακία μέθοδος αυτό με τις πεντάδες", μου γράφει ένας αναγνώστης, χωρίς όμως να αντιπροτείνει εναλλακτική λύση. Άλλοι είναι πιο δημιουργικοί στην κριτική τους, θέτωντας καίρια ερωτήματα: "Δεν ξέρω ποιο να βάλω Νο. 3 στη λίστα μου", σχολιάζει ο Γ.Κ., "η μεθοδολογία που προτείνετε δεν μου λέει πώς μπορώ να ζυγίσω αν μου άρεσε περισσότερο το Χ από το Ψ album που είναι τόσο πολύ διαφορετικά μεταξύ τους". Έτσι λοιπόν αποφάσισα να προχωρήσω ένα βήμα παραπέρα από την προηγούμενη μέθοδο που πρότεινα, μπαίνοντας στη σφαίρα της επιστημονικής ανάλυσης κι επιχειρώντας να ποσοτικοποιήσω τη διαδικασία ώστε η αντικειμενικότητα να είναι εξασφαλισμένη και μη αμφισβητήσιμη.

Αυτό που χρειαζόμαστε λοιπόν είναι κάποιοι δείκτες: Ας πάρουμε δύο albums που (νομίζεις ότι) σου αρέσουν εξίσου, αλλά έχεις την υποχρέωση (ή, ακόμα χειρότερα, την επιτακτική εσωτερική ανάγκη) να τα κατατάξεις το ένα πάνω από το άλλο για τις ανάγκες της "Λίστας". Πώς αντιμετωπίζουμε το πρόβλημα; Δείκτες. Οι αριθμοί δεν ψεύδονται. Δεν μπορείς όμως απλά να μετρήσεις πόσες φορές άκουσες τον έναν δίσκο και πόσες τον άλλο, διότι το Χ το έχεις από το Μάρτιο και το Ψ από τον Οκτώβριο. Συνεπώς ένας δείκτης που χρειάζεσαι θα μπορούσε να είναι το LPW, δηλαδή "Listens Per Week".

Εξηγώ: Ας πούμε ότι το album Χ το έχεις από την 21η Μαρτίου (35 εβδομάδες) και το έχεις ακούσει 16 φορές, ενώ το Ψ το έχεις από τις 10 Οκτωβρίου (6 εβδομάδες) και το έχεις ακούσει 5 φορές. Αυτό μας δίνει LPW 16/35 = 0,46 για το Χ και 5/6 = 0,83 για το Ψ, άρα το Ψ σου αρέσει περισσότερο. Σωστά;

Όχι ακριβώς. Και αυτό γιατί υπάρχει o νόμος των ελαττούμενων ακροάσεων (Law of Diminishing Listens, ή LDL), σύμφωνα με τον οποίο η διάθεσή σου να ακούσεις ένα album που σου αρέσει μειώνεται στο μισό κάθε δύο εβδομάδες που περνούν από την ημέρα απόκτησής του. Με άλλα λόγια, ένα album που το άκουσες 5 φορές τις πρώτες 2 εβδομάδες, θα το ακούσεις κατά μ.ο. 2,5 φορές τις επόμενες δύο εβδομάδες, 1,25 φορές τις επόμενες 2 εβδομάδες και ούτω καθ' εξής. Δεν έχω ολοκληρώσει ακόμα το λογάριθμο καθώς αυτό το blog post είναι work in progress, θέλω όμως όσο τίποτα άλλο στον κόσμο η τελική του μορφή να μοιάζει κάπως έτσι:

logb(xy) = logb(x) + logb(y)

Όχι ότι κατάλαβα τίποτα, αφού έχω να ακουμπήσω βιβλίο μαθηματικών από το 1986, εν πάσει περιπτώσει όμως είμαι αισιόδοξος ότι σύντομα οι συνεργάτες μου κι εγώ θα έχουμε αναπτύξει την πρώτη ολοκληρωμένη, επιστημονική μέθοδο δημιουργίας "Λίστας Με Τα Καλύτερα Albums Της Χρονιάς", η οποία θα καταστήσει όλες τις άλλες μεθόδους απηρχαιωμένες. Τα αποτελέσματα θα δημοσιευθούν εδώ. Μείνετε συντονισμένοι.