Haiku Album Reviews Part IV

Είχα καθήσει να γράψω κάτι άλλο για το blog, μια διατριβή για το κατά πόσο ροκάς γεννιέσαι ή γίνεσαι, αλλά δε μου βγαίνει με τίποτα: Η αλήθεια είναι ότι εδώ και 10 μέρες είμαι σε full list mode και δε μπορώ να γράψω τίποτα άλλο περί μουσικής, σκέφτομαι μόνο λίστες. 

Επειδή όμως έχω υποσχεθεί στον εαυτό μου πως το πολύ κάθε 20 μέρες θα ανανεώνω το blog όσες υποχρεώσεις κι αν έχω, κατέφυγα σε "quick and dirty" λύση αντιγράφοντας τον εαυτό μου. Έτσι ακολουθεί γι' άλλη μια φορά ένα μάτσο δισκοκριτικές πρόσφατων κυκλοφοριών σε μορφή ποιημάτων χαϊκού, δηλαδή σε 3 στίχους 17 συνολικά συλλαβών (5-7-5). Enjoy:

BETTYE LAVETTE – Thankful N' Thoughtful

Εξήντα έξι

φωνή αρχαία, ζεστή

τραγουδά τα blues

 

DEFTONES - Koi No Yokan

Γνώριμος ήχος

δώδεκα χρόνια πίσω

Μοιάζουν πιο πολλά

GARY CLARK JR – Blak And Blu

Bluesman που χώνει

τον είπαν νέο Hendrix

μα υπερβάλλουν

 

GOAT - World Music 

Λίγο afrobeat

λίγο ψυχεδέλεια

ποπ, ροκ, μάσκες, fuzz 

GODSPEED YOU! BLACK EMPEROR – Allelujah! Don't Bend! Ascend!

Καλές κριτικές

Σούπερ επιστροφή, λεν'

Εγώ βαριέμαι

GRAVEYARD - Lights Out

Ροκ παλιάς σχολής

αναλογικό, ζεστό

όπως μ' αρέσει

 

NELLY FURTADO – The Spirit Indestructible 

Τι έπαθ' αυτή;

καθοδική πορεία

με κάθε άλμπουμ

TAYLOR SWIFT - Red

Παραδέχομαι,

ένοχη απόλαυση

Έχω κολλήσει

 

TITUS ANDRONICUS – Local Business 

Όποιος νομίζει

πως οι χίπστερ πέθαναν

πλάνη πλανάται

TROUBLED HORSE - Step Inside

Κι αυτοί παλιακοί

κάτι σαν Graveyard, Witchcraft

συχωριανοί γαρ

Dear Mr. President

Ώρες-ώρες τρώω τρελές 80's φλασιές. Σήμερα, ας πούμε, πιθανότατα λόγω των Αμερικανικών εκλογών, θυμήθηκα μια μπάντα που λεγόταν Dear Mr. President, και δεν μπορούσα να ησυχάσω μέχρι που βρήκα το σκονισμένο βινύλιο και το 'βαλα να παίζει. Ήταν ακριβώς όπως το θυμόμουν: Απολαυστικά παρακμιακό, αλλά με τρόπο απόλυτα ταιριαστό στις υπερβολές του Reagan-ικού καταναλωτισμού. Μεγάλα μαλλιά, μεγάλες κουβέντες.

Οι Dear Mr. President είχαν ένα μπάσταρδο background, πατώντας με το ένα πόδι στην pop και με το άλλο στο metal: Προηγούμενες μπάντες του τραγουδιστή ήταν οι Bang Bang (κάτι σαν τους Έλληνες Bang αλλά δύο φορές πιο φλώροι, όπως υποδήλωνε επακριβώς και το όνομά τους), και οι Movie Star (οι οποίοι μετεξελίχθηκαν στους Black N' Blue). Στην αρχική τους σύνθεση συμμετείχε ο πληκτράς των Dan Reed Network (αν υπήρξε ένα συγκρότημα-φάρος για το γάμο pop και metal στα late 80's, αυτό ήταν οι DRN), ενώ ο μπασίστας τους στη συνέχεια έπαιξε με τους πάντες από τον Stevie Salas μέχρι τον Glenn Tipton.

Το μοναδικό τους album, σε παραγωγή του Mick Jones των Foreigner, κυκλοφορήσε το 1988 αλλά αποσύρθηκε γρήγορα από τα δισκοπωλεία γιατί ο... Λευκός Οίκος είχε το copyright του ονόματος του συγκροτήματος! Mετονομάστηκαν σε Flesh & Blood κι επανακυκλοφόρησαν το album, αλλά το momentum είχε χαθεί. Διαλύθηκαν λίγο πριν τους διαλύσει έτσι κι αλλιώς ο οδοστρωτήρας του grunge. 

Σήμερα τους θυμούνται μόνο κάτι βλαμμένοι που τρώνε φλασιές, αν βρεθεί μπροστά σας το album όμως, δώστε του μια ευκαιρία: Αυτός ο Πρόεδρος θα σας εκπλήξει ευχάριστα.