Είχα καθήσει να γράψω κάτι άλλο για το blog, μια διατριβή για το κατά πόσο ροκάς γεννιέσαι ή γίνεσαι, αλλά δε μου βγαίνει με τίποτα: Η αλήθεια είναι ότι εδώ και 10 μέρες είμαι σε full list mode και δε μπορώ να γράψω τίποτα άλλο περί μουσικής, σκέφτομαι μόνο λίστες.
Επειδή όμως έχω υποσχεθεί στον εαυτό μου πως το πολύ κάθε 20 μέρες θα ανανεώνω το blog όσες υποχρεώσεις κι αν έχω, κατέφυγα σε "quick and dirty" λύση αντιγράφοντας τον εαυτό μου. Έτσι ακολουθεί γι' άλλη μια φορά ένα μάτσο δισκοκριτικές πρόσφατων κυκλοφοριών σε μορφή ποιημάτων χαϊκού, δηλαδή σε 3 στίχους 17 συνολικά συλλαβών (5-7-5). Enjoy:
BETTYE LAVETTE – Thankful N' Thoughtful
Εξήντα έξι
φωνή αρχαία, ζεστή
τραγουδά τα blues
DEFTONES - Koi No Yokan
Γνώριμος ήχος
δώδεκα χρόνια πίσω
Μοιάζουν πιο πολλά
GARY CLARK JR – Blak And Blu
Bluesman που χώνει
τον είπαν νέο Hendrix
μα υπερβάλλουν
GOAT - World Music
Λίγο afrobeat
λίγο ψυχεδέλεια
ποπ, ροκ, μάσκες, fuzz
GODSPEED YOU! BLACK EMPEROR
– Allelujah! Don't Bend! Ascend!
Καλές κριτικές
Σούπερ επιστροφή, λεν'
Εγώ βαριέμαι
GRAVEYARD - Lights Out
Ροκ παλιάς σχολής
αναλογικό, ζεστό
όπως μ' αρέσει
NELLY FURTADO – The Spirit Indestructible
Τι έπαθ' αυτή;
καθοδική πορεία
με κάθε άλμπουμ
TAYLOR SWIFT - Red
Παραδέχομαι,
ένοχη απόλαυση
Έχω κολλήσει
TITUS ANDRONICUS – Local Business
Όποιος νομίζει
πως οι χίπστερ πέθαναν
πλάνη πλανάται
TROUBLED HORSE - Step Inside
Κι αυτοί παλιακοί
κάτι σαν Graveyard, Witchcraft
συχωριανοί γαρ
No comments:
Post a Comment