2. Επέλεξαν το όνομά τους, που στα Γερμανικά σημαίνει κρόκος (το λουλούδι, όχι του αυγού), με βασικό κριτήριο το ότι περιέχει τη λέξη ΡΟΚ. Beat that.
3. Τα μέλη του συγκροτήματος έχουν καταπληκτικά αληθινά ονόματα όπως Chris Von Rohr και Fernando Von Arb. Μέχρι κι εγώ θα είχα κάνει καριέρα ροκ σταρ αν λεγόμουν Chris Von Rohr ή Fernando Von Arb.
4. Έχουν γράψει το καλύτερο reggae/metal υβρίδιο όλων των εποχών. Οι Led Zeppelin έβαλαν τον πήχυ ψηλά με το "D'Yer Maker", οι Scorpions προσπάθησαν φιλότιμα με το "Is There Anybody There", αλλά το "Tokyo Nights" των Krokus τα ξεπερνάει όλα. Όλα, σας λέω. Το οποίο "Tokyo Nights", σημειωτέον, συμπεριλήφθηκε σε άλμπουμ με τίτλο "Metal Rendez-Vous", έτσι για να μην υπάρχουν παρεξηγήσεις.
5. Ανακάλυψαν τα ριγέ κολάν παντελόνια πάνω-κάτω την ίδια εποχή με τους Iron Maiden. Τα μεγάλα πνεύματα συναντιούνται.
6. Και μια που λέμε για Maiden, στο κομμάτι των Krokus "I'm On The Run" του 1982 δεύτερα φωνητικά κάνει κάποιος Bruce Dickinson.
7. Έχουν τραγούδι με τίτλο "Long Stick Goes Boom", ηχητικά καρακλεμμένο από AC/DC, το οποίο περιέχει τους εξής ανυπέρβλητους στίχους: "My stick is tight, my blood is hot / let's do it here, right on the spot". Ένα Νόμπελ στον κύριο παρακαλώ. Α, και το τραγούδι σπέρνει, σοβαρά.
9. Ο τραγουδιστής της μπάντας Marc Storace εκμεταλλεύθηκε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο το γεγονός ότι μοιάζει με neanderthal, αποδεχόμενος να παίξει το ρόλο ενός neanderthal στο ντεμπούτο του ως ηθοποιός το 2006 στην ταινία "Anuk".
10. Αλλά, κυρίως: Το ακατέβατο δεκάρι "Headhunter" του 1983. Χωρίς ένα filler, με θεϊκές τραγουδάρες όπως το ομώνυμο, ή το μυθικό mid-tempo "Screaming In The Night", ή το riff-άτο "Ready To Burn", ή το μεγαλειώδες 'Night Wolf", ή το ΕΠΟΣ "Russian Winter", αυτό το άλμπουμ εκφράζει καλύτερα από οποιοδήποτε άλλο (με μόνες πιθανές εξαιρέσεις τα "Screaming For Vengeance" και "Restless And Wild" τα οποία, πιστέψτε με, κοιτάζει άφοβα στα μάτια) την κατάσταση του metal στη Γηραιά Ήπειρο σε εκείνο το μικρό χρονικά παράθυρο ανάμεσα στην πτώση του NWOBHM και τη γέννηση του thrash.
H Krokus φλασιά μου ήρθε χάρη στη νέα τους κυκλοφορία, ένα αρκετά διασκεδαστικό άλμπουμ διασκευών με τίτλο "BIG ROCKS". Το αυτοκόλλητο στο εξώφυλλο γράφει "No fillers, no ballads, no bullshit" - αν είχαν προσθέσει κι ένα "no irony" θα ήταν ακόμα ακριβέστερο, εδώ δεν υπάρχει χώρος για χιπστεριές, οι τύποι φέρνουν στα μέτρα τους classics των The Who, Neil Young, Animals, Queen κλπ. παίζοντας με αφοπλιστική ειλικρίνεια γιατί μόνο αυτό ξέρουν να κάνουν, κι ας μην αφορούν πλέον σχεδόν κανέναν. Αυτό τους κάνει ακόμα πιο γαμάτους.
bonus: Κάλεσαν το Θεό της jazz fusion Allan Holdsworth για ένα guest solo... για αυτό συγκεκριμένα:
ReplyDeletehttps://www.youtube.com/watch?v=8i2ECH5hgfc
Μόνο MAD FOXES.
ReplyDeleteΔες το, γι'αυτό αξίζει να τους αγαπάμε για πάντα.
Ομολογώ ότι αγνοούσα την ύπαρξη του Mad Foxes, μόλις είδα ένα τρίλεπτο trailer και συγκλονίστηκα
DeleteΣύμφωνα με συνάδελφο στο γραφείο, το 1983 ήταν ηρωική χρονιά. Την πρόλαβε για 23 ημέρες...
ReplyDelete