Δε βγαίνω συχνά έξω πλέον, για πολλούς και διάφορους λόγους. Οικογενειακές και επαγγελματικές υποχρεώσεις, οικονομική κρίση, το γεγονός ότι από το 1987 μέχρι το 1999 είχα πιει αρκετά ώστε να παραμείνω μεθυσμένος μέχρι το 2035, αλλαγή προσωπικών γούστων (εδώ και πολύ καιρό έχω αποφασίσει ότι ένα καλό βιβλίο είναι προτιμότερο από μια γερή κραιπάλη)... Τώρα που το σκέφτομαι όμως, ο βασικότερος ίσως λόγος που δεν βγαίνω πια είναι ότι ΕΧΩ ΒΑΡΕΘΕΙ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΑΧΡΗΣΤΟΥΣ, ΗΛΙΘΙΟΥΣ, ΝΑΡΚΙΣΣΟΥΣ, HIPSTER ΕΞΥΠΝΑΚΗΔΕΣ DJs.
Ναι, αυτούς που για το glamorous νυχτοκάματο των 60 ευρώ στην τρύπα με τις μπόμπες στην πλατεία Καρύτση το παίζουν ινστρούχτορες που έχουν βάλει σκοπό της ζωής τους να διαφωτίσουν εμάς, τους άσχετους, για τις τελευταίες μουσικές τάσεις που μόλις χθες ανακάλυψε το pitchfork. Και τους άλλους, που παίζουν στα πιο mainstream μαγαζιά ΑΚΡΙΒΩΣ ΤΑ ΙΔΙΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΠΟΥ ΕΠΑΙΖΑΝ ΚΑΙ ΠΡΙΝ ΑΠΟ 20 ΧΡΟΝΙΑ. Και μην ξεχνάμε τους ροκάδες που όταν παίξουν Monster Magnet θα βάλουν το "Space Lord" (μόνο) και όταν παίξουν Danzig θα βάλουν το "Mother" (μόνο). Παιδιά, ξέρετε γιατί σας δίνουν αστεία μεροκάματα; ΕΠΕΙΔΗ ΔΕΝ ΑΞΙΖΕΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΑΠΟ 5 ΚΑΣΕΤΕΣ, ΑΦΟΥ ΚΑΝΕΤΕ ΑΚΡΙΒΩΣ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΔΟΥΛΕΙΑ ΜΕ 5 ΚΑΣΕΤΕΣ.
Τι είναι αυτό λοιπόν που κάνει τον καλό DJ να ξεχωρίζει, ανεξαρτήτως μουσικού ιδιώματος στο οποίο κινείται ή τον τύπο μαγαζιού στο οποίο παίζει; Ας προσπαθήσουμε να κωδικοποιήσουμε ένα βασικό "οδηγό του σωστού DJ":
- Δεν είσαι ο Tiesto ή ο John Digweed. Δεν έρχονται οι μάζες στο μαγαζί για να προσκυνήσουν το θεόσταλτο ταλέντο σου. Είσαι απλώς ένα ακόμα εργαλείο για να πουλήσει το μαγαζί περισσότερα ποτά, κάνε λοιπόν τη δουλειά σου και βάλε μουσική που πουλάει ποτά.
- Ο πελάτης δεν βγαίνει έξω για να αναβαθμίσει τις μουσικές του γνώσεις. Βγαίνει έξω για να ξεσκάσει, να χορέψει, να μεθύσει, να πηδήξει ή all of the above. Οι ήχοι που επιλέγεις λοιπόν πρέπει να είναι βοηθητικοί των παραπάνω δραστηριοτήτων και οικείοι.
- Πρόσεξε όμως: "Οικείοι" είπαμε, όχι "τετριμμένοι". Με άλλα λόγια, αν παίζεις σε παλαιοροκάδικο μπορείς να βάλεις Deep Purple, αλλά: ΟΧΙ "Smoke On The Water" / "Highway Star" / "Perfect Strangers", NAI "Demon's Eye" / "Woman From Tokyo" / "Knocking At Your Backdoor". Αν παίζεις mainstream μπορείς να βάλεις U2, αλλά: ΟΧΙ "Sunday Bloody Sunday" / "Pride (In The Name Of Love)" / "New Year's Day", ΝΑΙ "I Will Follow" / "Where The Streets Have No Name" / "Desire". Ελπίζω να έγινα σαφής.
- Ο σωστός DJ πρέπει να πιάνει τα vibes, τη διάθεση του κόσμου. Αν δεις ότι ο κόσμος "τσίμπησε", ξεσηκώθηκε και χορεύει με κάτι που έβαλες, συνέχισε στο ίδιο ύφος.
- Να εκπλήσσεις ευχάριστα. Αν π.χ. στο μαγαζί έχουν μαζευτεί σαραντάρηδες και βλέπεις ότι το κλίμα σηκώνει 80's nostalgia, αντί για (τα τετριμμένα που λέγαμε παραπάνω) "Should I Stay Or Should I Go" από Clash, "Don't You Forget About Me" από Simple Minds, "I Love Rock 'N' Roll" από Joan Jett κλπ., δοκίμασε ας πούμε "Get Τhat Beat" από Sharp Ties, "White Wedding" από Billy Idol και ίσως κάποιο novelty τύπου "Da Da Da". Πίστεψέ με, περισσότερο θα γουστάρει και ο κόσμος κι εσύ.
- Ποτέ μην παίζεις Gypsy Kings. Ποτέ όμως. Επ' ουδενί.
- Μην το παρακάνεις με το ποτό και τα σφηνάκια. Ο μεθυσμένος DJ κάνει λάθη.
- Μην είσαι αγενής προς τους πελάτες που κάνουν παραγγελιές. Αλλά μην παίζεις παραγγελιές, ειδικά αν είναι ηλίθιες.
- Όταν κάποιος πελάτης έχει γενέθλια, υπάρχουν και άλλα τραγούδια εκτός από το "Happy Birthday" του Stevie Wonder για να σβήσει κεράκια. Αλήθεια, πίστεψέ με.
- Μην παραβαίνεις ποτέ τους παραπάνω κανόνες. Ειδικά το #6.
No comments:
Post a Comment