EMINEM – Revival
This is getting mixed reviews but he’s slamming Trump and sampling “Earache My Eye” so I like it. (7)
ESPERANZA SPALDING – Exposure/Undeveloped
Spalding, one of jazz’s greatest and most media-savvy contemporaries, entered the studio with no songs but with the mission to write, produce and record a whole album in 77 hours, livestreaming the whole process to the world. “Exposure” is the end result and it obviously sounds a bit raw compared to 2016’s “Emily’s D+Evolution” but it’s beautiful nevertheless. It comes with “Undeveloped”, 38 minutes of Spalding practicing pre-“Exposure”. (8)
LHASA DE SELA – Lhasa Live In Reykjavik Lhasa died too young but managed to record this in time after being diagnosed with cancer. It is the saddest, most beautiful music I’ve heard in a long time, featuring her unique folky world music and material from all three of her studio albums. (9)
LINDI ORTEGA – Til The Goin’ Gets Gone EP
❤ (includes a chilling cover of Townes Van Zandt’s “Waiting ‘Round To Die”). (8)
MARVIN PONTIAC – The Asylum Tapes
John Lurie’s inside joke/music industry-trolling fictional character (Google it) returns with a new afro-blues record, supposedly created in an insane asylum on an anonymously donated four-track recorder. (7)
2017 STUFF I MISSED
JLIN – Black Origami
Futuristic percussive electronica-based soundsculpting that defies traditional songwriting but is certainly much more engaging than Bjork’s latest, for example. (8)
LORDE – Melodrama
Lots of people write pop songs about heartbreak and being a teenager in love but Lorde does it better than most, and now that everyone hates Taylor Swift I think she’ll be the Next Big Thing. (8)
POWER TRIP – Nightmare Logic
Fun metal thrashing madness, at times tight like Exodus and at others injecting a welcome punk-ish sloppiness. (8)
RAINER MARIA – Rainer Maria
Reformed emo band returns with new album more than a decade after their last sidelining the emo in favor of a harder approach, sometimes sounding like Hole trying to emulate Led Zeppelin. (7)
TRAVIS MEADOWS – First Cigarette
If you’re from Nashville, lost your right leg at 14, became an alcoholic, went into rehab, and had your girlfriend diagnosed with breast cancer AND your three-legged dog Larry go missing within weeks of each other, then you have no other option in life but to be a country singer, but 50-something songwriter’s songwriter Meadows also evokes the American heartland here, from Springsteen to Bob Seger. (8)
ANGELICA ROCKNE – Queen Of San Antonio If she keeps on releasing albums as strong as her debut, psychedelic-country singer/songwriter Rockne will be a serious contender for the throne she claims. (8)
BJORK – Utopia What the fuck is this? No seriously, what is this? Is it “pop” if you can’t hum a single melody? This sounds like it belongs in a fucking art gallery. You can appreciate stuff you see in art galleries but you can’t have any fun with them, can you? (5)
CHRIS STAPLETON – From A Room: Volume 2 Just as good as Volume 1 from Chris, the guy with the best voice in the Universe and one of country music’s contemporary Holy Trinity along with Jason and Sturgill (none of which is really country but that’s another discussion). (8)
FRANK TURNER – Songbook Not all his albums have the consistent quality of “Tape Deck Heart”, his 2013 tour de force, but punk-gone-folkie Turner is a master of The Perfect Single and the modern King of Sing-Alongs so this collection (one “greatest hits” disc including a new track plus a bonus disc of re-worked, re-recorded older songs) is both a perfect introduction for the newbie and a very welcome package for the fanbase. (8)
GHOST – Ceremony And Devotion I’m not a big fan of live albums, but coming from a gimmicky band like Ghost this does serve as testimony to the impressive strength of the actual music. (8)
JUSTIN TOWNES EARLE – Kids In The Street Missed out on this one when it came out earlier in the year but saw it on a couple of end-year lists so decided to check it out and just like his more famous father, Steve Earle’s kid doesn’t disappoint: A competent mix of roots rock and country, definitely more polished than dad’s but just as entertaining. (7)
HARVESTMAN – Music For Megaliths Mind-expanding solo ambient project by Steve Von Till (Neurosis). (8)
LILLY HIATT – Trinity Lane Another one with a famous father (John Hiatt) I missed out on earlier this year. Hiatt is one angry, heartbroken lady who knows how to turn her feelings into great country rock songs, or at least that’s the persona she assumes here. Love this! (8)
MONOLITH CULT – Gospel Of Despair UK band playing epic doom metal modeled after Candlemass/Solitude Aeternus, and they play it well. (8)
MORBID ANGEL – Kingdoms Disdained After the piece of shit that was “Illum Divinum Insanus” our expectations from a new Morbid Angel album were extremely low, but Azagthoth & Co. manage to pull a return to form of sorts with one of the most brutal and technical death metal albums of the year. (7)
ROBERT FINLEY – Goin’ Platinum! Dan Auerbach turns blind black bluesman into Tom Jones. (8)
WARRIOR SOUL – Back On The Lash As much as I love the guy this is just a bunch of riffs randomly thrown together with cliché lyrics on top and a piss-poor production job. (5)
VARIOUS ARTISTS – Bloodshot Records’ 13 Days Of Xmas The only Christmas record you’ll need this year, featuring Murder By Death, Barrence Whitfield & the Savages, Jon Langford etc. playing originals and surprising covers. (8)
Άλλη μια χρονιά κατά την οποία ο αγαπημένος σας Music Geek άκουγε ψυχαναγκαστικά μουσική πλησιάζει στο τέλος της, και η ώρα για τη ΛΙΣΤΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΚΑΛΥΤΕΡΟΥΣ ΔΙΣΚΟΥΣ ΤΗΣ ΧΡΟΝΙΑΣ επιτέλους έφτασε. Φυσικά δεν έχουμε αφήσει τίποτα στην τύχη, όπως έχουμε εξηγήσει και ξαναεξηγήσει και ξαναεξηγήσει η μεθοδολογία μας έχει τελειοποιηθεί και η παρακάτω αξιολόγηση δεν επιδέχεται αμφισβήτησης, είναι επιστημονικά τεκμηριωμένη.
Γενικά μιλώντας το 2017 ήταν καλύτερη χρονιά για κάποια μουσικά ιδιώματα παρά για κάποια άλλα. Στο χώρο της world music ας πούμε είχαμε πολλές και πολύ ενδαφέρουσες δουλειές από Songhoy Blues, Lila Downs, Emel Mathlouthi, Tinariwen, Bedouine, Ifriqiyya Electrique, Amira Medunjanin, Rocqawali, Ibeyi και το πείραμα των Kronos Quartet/Trio Da Kali. Στο avant garde είχαμε εξαιρετικούς δίσκους από Ex Eye, Colin Stetson, Mario Batkovic, John Zorn’s Simulacrum και τον/τους Blanck Mass για τον οποίο θα διαβάσετε περισσότερα παρακάτω. Από country & americana είχαμε ωραιότατους δίσκους και στo παρακάτω Top-20 αλλά και εκτός αυτού (π.χ. Rodney Crowell, Tom Russell, Steve Earle, Secret Sisters, Tyler Childers, John Moreland, Cory Branan, Angaleena Presley, Nikki Lane και η έκπληξη της τελευταίας στιγμής Angelica Rockne). Αντιθέτως το 2017 ήταν μάλλον φτωχή χρονιά για το "αληθινό" heavy metalαφού σχεδόν όλοι οι καλοί "σκληροί" δίσκοι της χρονιάς είχαν punk DNA, και η mainstream pop δεν είχε φέτος τίποτα συνταρακτικό να πει, κάτι σαν το περσινό της Beyonce ας πούμε, αν και ομολογώ ότι δεν έδωσα ιδιαίτερη σημασία στη Lorde. Η St. Vincent δεν μετράει, δεν είναι mainstream.
Πριν περάσουμε στη Λίστα αυτή καθεαυτή, όπως κάθε χρονιά θα ήθελα να σας παρουσιάσω και την Εναλλακτική-Εικοσάδα-Όσων-Έμειναν-Εκτός-Λίστας-Αλλά-Πιθανότατα-Θα-Δείτε-Σε-Άλλες-Λίστες:
ARCADE FIRE διότι αφού τους πήραμε χαμπάρι ότι είναι υπερεκτιμημένοι ως ροκ συγκρότημα, αποφάσισαν να μεταλλαχθούν σε υπερεκτιμημένο disco συγκρότημα.
BJORK διότι τι σκατά είναι αυτό; Σοβαρά, τι είναι αυτό;
DEPECHE MODE διότι, ανεξαρτήτως του ότι προσωπικά δεν τους χώνεψα ποτέ, αυτό το άλμπουμ πέρασε και δεν ακούμπησε.
FLEET FOXES / GRIZZLY BEAR διότι όλο τους μπερδεύω.
HURRAY FOR THE RIFF RAFF / THIS IS THE KIT / THE WEATHER STATION διότι όλο τις μπερδεύω.
LANA DEL REY διότι τα singles είναι εξαιρετικά αλλά το άλμπουμ έχει “filler”.
MARGO PRICE διότι υπάρχουν εξίσου καλές ή καλύτερες country δημιουργοί με λιγότερο αποτελεσματική marketing μηχανή πίσω τους.
MASTODON διότι έχω την αίσθηση πως διακρίνω μία κόπωση, και το EP που ακολούθησε αργότερα μέσα στη χρονιά ήταν καλύτερο από το άλμπουμ.
PROTOMARTYR γιατί ενώ παρουσιάζουν ενδιαφέρον έχω προσωπικό θέμα με αυτό τον τύπου Pere Ubu/The Fall ήχο, ποτέ δεν μου κάθησε καλά στο αυτί.
QUEENS OF THE STONE AGE διότι ΟΚ, χορέψαμε, και μετά;
RHIANNON GIDDENS διότι πολύ ωραίο, αλλά μου έλειψε αυτή τη φορά ο T-Bone Burnett.
RYAN ADAMS διότι τον αγαπώ αλλά ψιλοβαρέθηκα.
SLEAFORD MODS διότι στο Ντουμπάϊ που βρίσκομαι συναντώ ήδη πολλούς μεθυσμένους Εγγλέζους στην pub να βρίζουν και να τσακώνονται φωναχτά, δεν χρειάζεται να τους ακούω και στο σπίτι μου.
TAYLOR SWIFT διότι το άλμπουμ δεν φτάνει στα επίπεδα του “Red”, της κορυφαίας της στιγμής, τόσο απλά. Κατά τα άλλα, το εντυπωσιακό γεγονός ότι φέτος η πλημμυρίδα μετατράπηκε σε άμπωτη και από media darling η Swift μετατράπηκε σε media παρία χωρίς προφανή λόγο, σηκώνει πολλή κουβέντα που δεν είναι της παρούσης.
U2 διότι όταν βγάζεις νέο δίσκο ένα μήνα μετά την επετειακή επανακυκλοφορία του καλύτερου δίσκου της καριέρας σου, οι συγκρίσεις είναι αναπόφευκτες.
WAR ON DRUGS διότι από πού κι ως πού να ανακηρύξουμε ως indie ήρωες κάποιους που ξεπατικώνουν το soft rock των Dire Straits και ακούγονται εξίσου μουχλιασμένοι με την ιδρωμένη μπαντάνα του Mark Knopfler;
Λίστα με τις καλύτερες κυκλοφορίες του 2017 θέλετε λοιπόν; Λίγη υπομονή ακόμα, πρώτα πρέπει να μιλήσουμε για το
ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΑΛΜΠΟΥΜ ΤΟΥ 2016 ΠΟΥ ΔΕΝ ΑΚΟΥΣΑΜΕ ΕΓΚΑΙΡΩΣ: AARON LEE TASJAN – Silver Tears
Άλμπουμ-διαμάντι από τον Οκτώβριο του ‘16, θα χτυπούσε χαλαρά πεντάδα πέρσι (ίσως και πρωτιά τολμώ να πω) αν δεν είχε περάσει απαρατήρητο για 2-3 μήνες μέχρι που το πήραμε χαμπάρι φέτος τον Ιανουάριο. Ο Tasjan γράφει αξέχαστα τραγούδια πηδώντας με άνεση από το country rock στην ψυχεδελική ποπ, ξέρει να είναι θανατηφόρα σοβαρός αλλά και να κάνει χαβαλέ, ξέρει πότε να ροκάρει και πότε να ακουστεί σαν τρυφερός Gram Parsons. Και ούτε ένα filler, έτσι; 12 τραγούδια εδώ μέσα και δεν ξέρεις ποιο να πρωτοδιαλέξεις, οπότε ακούς όλο το άλμπουμ στο repeat. Για μήνες. Ποστάρω ένα κομμάτι στην τύχη, δειγματοληπτικά.
Επίσης πρέπει πρώτα να μιλήσουμε για την
ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΕΠΑΝΑΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑ ΤΟΥ 2017: RADIOHEAD – ΟΚΝΟΤΟΚ 1997-2017
Σίγουρα ο καλύτερος ροκ δίσκος που έχει δημιουργηθεί από το 1997 μέχρι σήμερα, ίσως και από το 1977 μέχρι σήμερα. Ο δίσκος του οποίου οι δημιουργοί αυτομάτως συνειδητοποίησαν ότι ποτέ δεν θα ξεπεράσουν και γι’ αυτό από τότε δεν προσπαθούν καν, επιλέγοντας μία τελείως διαφορετική κατεύθυνση. 20 χρόνια μετά παραμένει εξίσου συγκλονιστικός και η συγκεκριμένη επανέκδοση, πέραν του ότι συγκεντρώνει και τα B-sides της περιόδου, μας προσφέρει για πρώτη φορά τρία ακυκλοφόρητα τραγούδια που η μπάντα είχε επιλέξει τότε να αφήσει εκτός άλμπουμ – όλα καταπληκτικά, δώστε όμως ιδιαίτερη βάση στο “Lift”, Το Hit Που Ποτέ Δεν Ήταν: Αφού πρώτα το έπαιξαν live καμιά τριανταριά φορές στην περιοδεία του 1996, οι Radiohead το έθαψαν προκειμένου να διατηρήσουν τα λογικά τους, φοβούμενοι ότι θα μπορούσε να εξελιχθεί σε ένα νέο “Creep”.
Ουφ, επιτέλους. Είμαστε έτοιμοι για την ΕΙΚΟΣΑΔΑ! Κάτι τελευταίο μόνο:
21. RUN THE JEWELS – Run The Jewels 3
Και μέσα στην εικοσάδα και έξω από αυτήν αφού επίσημα κυκλοφόρησε στις 24/12 της περασμένης χρονιάς – πολύ αργά για τη λίστα του ’16 μα τυπικά όχι κυκλοφορία του ’17. Δεν έχει σημασία όμως: Το μόνο που μετράει είναι ότι το RTJ3 είναι ένα πραγματικά σπουδαίο άλμπουμ, ένα hip hop μανιφέστο για δύσκολους καιρούς από δύο σαραντάρηδες rappers στην καλύτερη φόρμα της καριέρας τους και με μια παραγωγή που σε κάνει να χορoποπηδάς πάνω-κάτω σαν κατσίκι. Οι A-list guests –Danny Brown, Kamasi Washington, Zach De La Rocha, Tinde Adembimpe (TV On The Radio)– βάζουν ο καθένας το λιθαράκι του αλλά στην ουσία υποτάσσονται και αυτοί στην ιδιοφυία του ευρύτερου πλαισίου. Δίσκαρος.
20. ΤΗΕ SADIES – Northern Passages Και το προηγούμενό τους είχε μπει στη λίστα, κάτι που με κάνει να υποψιάζομαι ότι οι Sadies είναι από τα αγαπημένα μου συγκροτήματα αλλά δεν το είχα καταλάβει μέχρι τώρα. Παντρεύοντας την alt-country με την ψυχεδελική folk, το garage rock τύπου Nuggets και τον spaghetti western ήχο του Ennio Morricone, οι Καναδοί δημιούργησαν άλλο ένα μικρό, διαχρονικό αριστούργημα.
19. OTIS TAYLOR – Fantasizing About Being Black
Υπάρχει το σύγχρονο blues του Joe Bonamassa και του Gary Clark Jr., καλογυαλισμένο, σαλονάτο, να χωράει στο Albert Hall, στο Μέγαρο και στο Ηρώδειο με το αντίστοιχο κοινό. Υπάρχει και το σύγχρονο blues του Otis Taylor, κατασκότεινο, υπνωτικό, να μη χωράει ούτε καν στο κεφάλι σου. Λένε ότι τα blues γεννήθηκαν στην Αφρική, μέσα από τη μουσική θρησκευτικών τελετών που κουβάλησαν μαζί τους στο Νέο Κόσμο οι σκλάβοι, ήχοι για επίκληση πνευμάτων και νεκρών προγόνων και για να σε φέρουν σε κατάσταση έκστασης: Άκου αυτό το άλμπουμ και θα καταλάβεις γιατί το λένε.
18. PROPAGANDHI – Victory Lap
Οι καλύτεροι metal δίσκοι της χρονιάς φέτος βγήκαν από πάνκηδες, οι Propagandhi βρίσκονται κοντά στην κορυφή της σχετικής λίστας και ως πάνκηδες έχουν πολύ περισσότερα να πουν από τη μέση escapist metal μπάντα. Για να μην παρεξηγούμεθα – δεν έχω απολύτως τίποτα εναντίον της escapist τέχνης, καταναλώνω αρκετή, αλλά στις μέρες που ζούμε δεν σε παίρνει άλλο να κλείνεις τα μάτια. Οι Propagandhi με το “Victory Lap” θα σου ανοίξουν τα μάτια, θα σου κουνήσουν τα πόδια, και θα σου κλωτσήσουν τον κώλο.
17. ROBERT PLANT – Carry Fire
Έχοντας ήδη εξασφαλίσει οικονομικά τα εγγόνια των εγγονών του ο Plant θα μπορούσε να έχει ήδη αποσυρθεί σε μια φάρμα στην Ιβηρική χερσόνησo, ή να κάνει ένα Led Zeppelin reunion και με 5-10 συναυλίες να εξασφαλίσει οικονομικά και τα εγγόνια των εγγονών των εγγονών του. Όμως ο Robert Plant είναι Καλλιτέχνης και ακολουθεί τη Μούσα του, δημιουργώντας ένα ακόμα συγκλονιστικό αριστούργημα μετά το “Lullaby And… The Ceaseless Roar” του 2014 όπου η Βρετανική folk συναντά την κομψή, διακριτική electronica κάπου στις ακτές της Βορείου Αφρικής. Ευχαριστούμε Μούσα.
16. THE DREAM SYNDICATE – How Did I Find Myself Here?
Το κίνημα Paisley Underground κατέχει ξεχωριστή θέση στην καρδιά της γενιάς μου: Ανεξαρτήτως του αν ήσουν πρωτίστως μεταλλάς, πάνκης ή παλαιοροκάς, μπάντες όπως οι Green On Red, οι Long Ryders, οι Bangles (πριν τα chart hits) απολάμβαναν καθολικής αναγνώρισης στα 80’s και καλύτεροι όλων από αυτή την παρέα ήταν οι Dream Syndicate. Αυτή η επιστροφή, 29 χρόνια μετά το τελευταίο τους album, ξύπνησε έντονες αναμνήσεις – κανείς δεν παίζει έτσι τις κιθάρες πια, αυτό το πάντρεμα feedback και jangle, τόσο 60’s και τόσο 80’s ταυτόχρονα. Ειλικρινής συγκίνηση.
15. AT THE DRIVE IN – in•ter a•li•a
Γενικώς έφαγε θάψιμο: 5/10 στο Spin, 6 στο Pitchfork, διστακτικά εφτάρια στο Uncut και το Rolling Stone. Πήρε βέβαια οχτάρια στο NME και το Kerrang αλλά αυτό συνήθως σημαίνει ότι είναι μαλακία δίσκος οπότε δεν μετράνε. Ε λοιπόν, δηλώνω υπεύθυνα ότι όλοι οι παραπάνω είναι άσχετοι και το άλμπουμ είναι εξαιρετικό, παραπέμποντας στο εκρηκτικό, χαοτικό post-hardcore του μυθικού πλέον “Relationship Of Command” από το μακρινό 2000 χωρίς όμως να αποτελεί αυτοπαρωδία. Και σήμερα, με πλανητάρχη Τραμπ και σημαντικό τμήμα του ροκ κατεστημένου να παραπαίει ξεδοντιασμένο, χρειαζόμαστε τούτα τα μπάσταρδα τέκνα των Fugazi σχεδόν όσο τα χρειαζόμασταν και πριν από 17 χρόνια.
14. PRESERVATION HALL JAZZ BAND – So It Is
Οι PHJB λειτουργούν περισσότερο ως ποδοσφαιρικός σύλλογος παρά ως μουσικό συγκρότημα: Ιδρύθηκαν το 1961 και δρουν ανελλιπώς από τότε με έδρα ένα κτίριο στη Νέα Ορλεάνη ονόματι (duh!) Preservation Hall το οποίο λειτουργεί ως συναυλιακός χώρος, γραφεία δισκογραφικής εταιρείας και μη κερδοσκοπική οργάνωση με στόχο τη διατήρηση της μουσικής παράδοσης της περιοχής. Όταν κάποιο μέλος του συγκροτήματος παίρνει μεταγραφή ή συνταξιοδοτείται κάποιος καινούργιος έρχεται, πάνω από 50 μουσικοί έχουν περάσει από τις τάξεις τους και η ομάδα φέτος κάνει πρωταθλητισμό, κυκλοφορώντας ένα πραγματικά υπέροχο άλμπουμ παραδοσιακής Dixieland jazz. Και αν φοβάστε την τζαζ επειδή είναι «σοβαρή» ή «δύσκολη», απλά να υπενθυμίσουμε ότι πρόκειται για μουσική που γεννήθηκε 50 χρόνια πριν από το rock ‘n’ roll μέσα στα πορνεία και τα κακόφημα μπαρ της Νέας Ορλεάνης για να χορεύει ο κόσμος. Και, πιστέψτε με, δεν γίνεται να ΜΗΝ χορέψετε με το “So It Is”.
13. CHRIS STAPLETON – From A Room: Volumes 1 & 2
Θεωρείται ένας από τους σύγχρονους σωτήρες της country μαζί με τον Sturgill Simpson και τον Jason Isbell. Όπως οι άλλοι δύο όμως, έτσι και ο Stapleton δεν είναι απλά ένας country τροβαδούρος: Πέραν του ότι γράφει καταπληκτικά ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ που καλύπτουν όλο το φάσμα από το southern rock μέχρι τα καθαρόαιμα blues, διαθέτει μία ανεπανάληπτη ΦΩΝΑΡΑ με soul χροιά στην οποία θα έβγαζαν το καπέλο ο Otis Redding, o Marvin Gaye και ο Donny Hathaway και γρέζι που θα έκανε και τον πιο σκληρό ροκά να σκύψει το κεφάλι ντροπιασμένος. Φέτος έβγαλε δύο άλμπουμ, αμφότερα εξαιρετικά.
12. FATHER JOHN MISTY – Pure Comedy
Αυτό κανονικά δεν θα έπρεπε να μου αρέσει τόσο πολύ, αν ανοίξεις την εγκυκλοπαίδεια στο λήμμα «χίπστερ» θα δεις φωτογραφία του Josh Tillman κι επίσης στο “Pure Comedy” ακούγεται σαν Randy Newman χωρίς ρεφρέν ή σαν Elton John με κλινική κατάθλιψη. Και όμως: Κάτω από την ειρωνία και τη μεταμφιεσμένη ως αυτοσαρκασμό ναρκισσιστική έπαρση εδώ κρύβεται μια πανέξυπνη κριτική στάση απέναντι στην ποπ κουλτούρα, μπόλικες υπέροχες μελωδίες, και πολύς πόνος. Εξάλλου, ποιος χρειάζεται ρεφρέν όταν έχεις έγχορδα ενορχηστρωμένα από τον Gavin Bryars;
11. MUTOID MAN – War Moans
Αν ξεκινήσουμε από το αξίωμα ότι οι Cave In ήταν το καλύτερο σκληρό συγκρότημα της Αμερικής από το 1998 μέχρι το 2005 σε όλες τους τις φάσεις, από το να παίζουν Slayer ανάποδα μέχρι το να μετενσαρκώνουν τους Rush με το 5% του στουντιακού budget των τελευταίων, και ότι οι Converge είναι το καλύτερο συγκρότημα του Γαλαξία ανεξαρτήτως ιδιώματος από εφεύρεσης ηλεκτρισμού και δώθε, και αν λάβουμε υπ’ όψη το γεγονός ότι σε αυτό το άλμπουμ ο τραγουδιστής/κιθαρίστας των Cave In και ο ντράμερ των Converge αποφάσισαν να παίξουν αληθινό ΜΕΤΑΛ, καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι εδώ απλώς devil horns. Όσο για αυτό το “Βlow!… Βlow me!… Βlow me a kiss of death!” ρεφρέν, είναι ό,τι πιο αστείο και ταυτόχρονα πορωτικό άκουσα φέτος.
10. KENDRICK LAMAR – DAMN.
Με το προπέρσινο άλμπουμ του “To Pimp A Butterfly” ο Kendrick Lamar πήγε το rap 10 χρόνια μπροστά και κυκλοφόρησε το καλύτερο hip-hop άλμπουμ του 2025. Φέτος γυρίζει 20 χρόνια πίσω και μας προσφέρει το καλύτερο hip-hop άλμπουμ του 1997, ένα old-school αριστούργημα βγαλμένο από τις χρυσές μέρες του 2Pac και του Ice Cube. Οι ενορχηστρώσεις αυτή τη φορά είναι πιο λιτές και άμεσες, αλλά οι ρίμες του εξακολουθούν να προκαλούν ίλιγγο με την ταχύτητα, τη δεξιοτεχνία αλλά και το περιεχόμενό τους, που κινείται από το πολιτικό στο ενδοσκοπικό και όλα τα σημεία ενδιάμεσα.
9. JASON ISBELL & THE 400 UNIT – The Nashville Sound
Κάθε χρονιά που κυκλοφορεί άλμπουμ ο Isbell, όταν έρχεται η στιγμή της Λίστας έχω πάντα το ίδιο θέμα: Ενώ μ’ αρέσει πολύ, προσπαθώ σκληρά να βρω άλλους δίσκους να βάλω στην εικοσάδα ειδικά για να αφήσω τον Isbell απέξω. Το 2013 δεν τα κατάφερα, το 2015 έμεινε οριακά εκτός (για τους ψυχαναγκαστικούς φίλους μας, να αναφέρω ότι στο Excel που κρατούσα όλη τη χρονιά το “Something More Than Free” τελικά είχε βρεθεί στο #23). Δεν ξέρω γιατί το κάνω. Ίσως διότι ο Isbell δεν χωράει πουθενά, δεν είναι ακριβώς country κι ας θεωρείται (κι αυτός) Σωτήρας της, ούτε είναι (μόνο) ροκ, αλλά μάλλον διότι οι ιστορίες και οι χαρακτήρες του είναι too close for comfort. Φέτος πάντως ήταν η χρονιά του.
8. DEAD CROSS – Dead Cross
Προσπαθήστε να ξεχάσετε για μια στιγμή ότι εδώ έχουμε Dave Lombardo και Mike Patton μαζί, παρόλο που το “Dead Cross” είναι καλύτερο από ο,τιδήποτε έχουν κυκλοφορήσει είτε οι Slayer είτε οι Faith No More εδώ και 20+ χρόνια. Κρατήστε απλά το γεγονός ότι πρόκειται για τον δεύτερο καλύτερο hardcore δίσκο του 2017, απόλυτα old-school και in-your-face α-λα The Accüsed αλλά με πολύ καλύτερη παραγωγή ελέω Ross Robinson: λιγότερο από 28 λεπτά, 9 originals και μια αναπάντεχη διασκευή στο “Bela Lugosi’s Dead” των Bauhaus, μπες-βγες, δεν προλαβαίνεις να συνειδητοποιήσεις από πού σου ‘ρχονται οι απανωτές σφαλιάρες. Όπως πρέπει δηλαδή.
7. ST. VINCENT – Masseduction
Στους προηγούμενους δίσκους της Annie Clark υπήρχε πάντα το πρόσωπό της στο εξώφυλλο, τώρα μας δείχνει, εχμ, την άλλη πλευρά της. Γενικά πάντως έχω μία αλλεργία στο hype (εκτός αν το δημιουργώ εγώ) οπότε μέχρι πρότινος αντιστεκόμουν στον πειρασμό να ασχοληθώ μαζί της, το φετεινό “Masseduction” είναι το πρώτο από τα άλμπουμ της που άκουσα σοβαρά και το σοκ ήταν αρκετά δυνατό: Εκπληκτικά ποπ τραγούδια, μαξιμαλιστικά αλλά πιασάρικα, που μπορούν να παιχτούν στα ραδιόφωνα και να αντηχούν σε συναυλιακές αρένες αλλά ταυτόχρονα να δυναμιτίζουν πεμπτοφαλαγγίτικα κάθε κλισέ και όσα (υποθέταμε ότι) γνωρίζαμε για την ποπ μουσική.
6. BLANCK MASS – World Eater
Ο(ι) Blanck Mass αποτελούν solo project του Benjamin John Power (Fuck Buttons) όπου παντρεύει τη χορευτική μουσική με το βιομηχανικό θόρυβο και στο “World Eater” Παίζει ΔΥΝΑΤΑ. Εκκωφαντικά για την ακρίβεια, δίχως έλεος, αποπνικτικά, ανελέητα, ένα overload για τις αισθήσεις: Φανταστείτε τους Nine Inch Nails αφότου έχουν περάσει μήνες κλεισμένοι σε ένα υπόγειο ακούγοντας μόνο black metal, κι έχετε μια λογική προσομοίωση του τι σας περιμένει εδώ μέσα.
5. JAPANDROIDS – Near To The Wild Heart Of Life
Κάπου-κάπου θέλω τη μουσική μου βαθιά, ριζοσπαστική, επαναστατική, unisex. Όχι τώρα. Τώρα θέλω τη μουσική μου φωνακλάδικη, κιθάρες στο 11 και υμνικά ρεφρέν, επιφανειακά indie αλλά κατά βάθος classic rock, αγορίστικη – όχι macho όμως, γιατί είμαστε ευαίσθητα αγόρια κι έχουμε διαβάσει και δέκα βιβλία. Οι The Hold Steady είναι οι πιο κινηματογραφικοί αυτής της αγορίστικης παρέας του 21ου αιώνα, κάθε τραγούδι τους θα μπορούσε να είναι σενάριο ταινίας. Οι Titus Andronicus είναι οι ψευτοφιλόσοφοι από το σκαμπώ του μπαρ, οι Beach Slang οι πάνκηδες. Και οι Japandroids; Οι Japandroids λοιπόν είναι η χρυσή τομή των παραπάνω που καλύπτει όλες τις βάσεις. Όταν ο ιστορικός του μέλλοντος ερωτηθεί πώς ήταν το ροκ του 2017, δεν έχει παρά να βάλει το “Near To The Wild Heart Of Life” να παίζει.
4. LAURA MARLING – Semper Femina
“Varium et mutabile semper femina” γράφει ο Βιργίλιος στην Αινειάδα, πάντα απρόβλεπτη και ευμετάβλητη είναι η γυναίκα. Προφανώς δεν έχουν αλλάξει και πολλά πράγματα τα τελευταία 2040 χρόνια και το ρητό ισχύει όχι μόνο για τους γυναικείους χαρακτήρες και τις σχέσεις μεταξύ γυναικών που πραγματεύεται η καλλιτέχνις σε τούτο δω το μεταφεμινιστικό της μανιφέστο αλλά και για την ίδια τη Marling, μια δημιουργό που στα 27 της και ήδη στο έκτο άλμπουμ της έχει περάσει κιόλας από πολλές διαφορετικές φάσεις από τις ρίζες της ως τυπική folkie singer/songwriter σε επίδοξη διάδοχο της Polly Jean Harvey και από εκεί σε αυτό, το καλύτερο ίσως άλμπουμ της και ένα σετ τραγουδιών που αδυνατώ να κατηγοριοποιήσω κάτω από κάποια ταμπέλα. Όσο για τη φωνή της, αυτή έχει εξελιχθεί σε ό,τι συγκλονιστικότερο έχει παράγει η Βρετανία από την εποχή της Beth Gibbons.
3. CONVERGE – The Dusk In Us
Ίσως η καλύτερη rhythm section στον σκληρό ήχο σήμερα, οι κιθάρες-ξυράφια του Kurt Ballou, ερμηνείες που γδέρνουν τα σωθικά από τον Jacob Bannon (δώστε ιδιαίτερη βάση στην επαναλαμβανόμενη κραυγή απόγνωσης “was it worth it?” στο α-λα Jesus Lizard “Trigger”), η καθαρότερη παραγωγή που είχαν ποτέ, τραγουδάρες, ωμό συναίσθημα, βάρβαρη ομορφιά. Το hardcore ως Υψηλή Τέχνη.
2. LCD SOUNDSYSTEM – American Dream
Ποιος νοιάζεται, αλήθεια, για το αν η προ εξαετίας πανηγυρική διάλυση των LCD Soundsystem (κομπλέ με αποχαιρετιστήρια συναυλία στο Madison Square Garden, live album και ντοκιμαντέρ) αποδείχθηκε μούφα ή όχι; Κατ’ αρχάς πιστεύει κανείς ότι οι LCD Soundsystem είναι συγκρότημα (ώστε να έχει νόημα η έννοια της διάλυσης) και όχι απλά το καλλιτεχνικό nom de guerre του James Murphy; Σοβαρά τώρα, όλοι αυτοί που αισθάνονται προδομένοι από το γεγονός ότι οι LCD Soundsystem επέστρεψαν από «συνταξιοδότηση» που κράτησε λιγότερο από το μισό διάστημα που χρειάζονται οι Tool ή ο Axl Rose για να κυκλοφορήσουν δίσκο, θα προτιμούσαν ο Murphy να είχε μείνει μουσικά ανενεργός, επενδύοντας σε wine bars και brands καφέ αντί να έχει δημιουργήσει αυτό το αριστούργημα; Διότι περί αριστουργήματος πρόκειται – το “American Dream” είναι ο πιο σκοτεινός, σαρδόνιος, ολοκληρωμένος δίσκος των LCD Soundsystem, ένα τρομακτικό κράμα από post-punk, art-rock και disco που στοιχηματίζω πως σε 20-30 χρόνια θα μνημονεύεται πάντα σε αφιερώματα για τα καλύτερα albums της δεκαετίας που διανύουμε.
1. LEE BAINS III & THE GLORY FIRES – Youth Detention
Υπήρχε κάποτε μια εποχή που αισθανόσουν ότι το rock ‘n’ roll μπορεί να αλλάξει τον κόσμο, ότι εσύ μπορείς να αλλάξεις τον κόσμο, έβαζες να ακούσεις The Who, Clash και Husker Du κι ένιωθες παντοδύναμος.
Υπήρχε κάποτε μια εποχή που οι rockers ήταν ποιητές και πίστευες ότι έχει περάσει ανεπιστρεπτί, μέχρι που μια μέρα ακούς αυτούς εδώ τους τύπους από την Alabama, και σε γυρίζουν πίσω σε ΕΚΕΙΝΗ την εποχή.
The suburban skies crackled with the signal.
The national TV crews had descended
On the press conferences and vigils,
The food-court pundits at the mall.
She looked out
Through her frozen blue eyes,
From all the grocery-store checkout-line front-pages
AOSOTH – V: The Inside Scriptures
Unholy, dissonant French black/death metal from Antaeus frontman MkM, fifth release and no signs of slowing down their demonic assault. (8)
CONVERGE – The Dusk In Us
Brutal and raw, “The Dusk In Us” is yet another excellent addition to the Converge canon. As I already stated a couple of months ago, all the best metal albums this year were created by punk bands. (9)
FLEURETY – The White Death
If you’re into the weirder branch of Norwegian black metal (Ved Buens Ende, Dodheimsgard etc.) then you don’t need my opinion on this. If you’re not into the weirder branch of Norwegian black metal then you don’t need my opinion on this. (8)
GALACTIC COWBOYS – Long Way Back To the Moon
90’s Texan could-have-beens return with original line-up, blending heavy metal with vocal harmonies a-la Beatles. You’ll enjoy this if you’re into other 90’s could-have-beens like King’s X. (7)
GRETA VAN FLEET – From the Fires
Hey you guys, Robert Plant just called from 1973 and he’s mad as hell, he says he’s coming over to kick your asses. (6)
GODFLESH – Post Self
Slightly different but still very Justin Broadrick, with slabs of classic Godflesh epic heaviness interrupted by Jesu-like moments of ambient beauty. (8)
GREEN DAY – Greatest Hits: God's Favorite Band
Fairly comprehensive best-of collection (nothing from the 1990 debut but there were no hits on that one anyway) and featuring two new songs (one a duet with country superstar Miranda Lambert). Look, I like pop-punk, OK? And I like these guys, I think they’re a great arena-rock band and there are some REALLY GOOD tunes in here. (9)
MICKEY HART – RAMU
I was never a Deadhead but I like Hart’s solo albums – the Grateful Dead drummer is very creative when putting together teams of A-list percussionists from around the globe and exploring world music. “RAMU” is not as groundbreaking as “Planet Drum” but it’s still worth a few spins. (7)
RADIATOR KING – A Hollow Triumph
Influenced by Springsteen, 16 Horsepower, Tom Waits and folk punk (more New Model Army than Gogol Bordello) and featuring an ace band including members of The Hold Steady and the Dresden Dolls, “A Hollow Triumph” is a minor triumph. (8)
SCOUR – Red
For those of you still paying attention to what Phil Anselmo’s doing, this is his black metal supergroup featuring members of Pig Destroyer, Cattle Decapitation and possibly other livestock-abusing bands. (7)
SHARON JONES & THE DAP KINGS – Soul Of A Woman
Posthumous release from excellent, hard-working, world-class soul/funk revivalist performer will make you happy and sad at the same time. (8)
TAYLOR SWIFT – Reputation
Oh shut up, it’s fine. (7)
VARIOUS ARTISTS – One Way Glass: Dancefloor Prog, Brit Jazz & Funky Folk 1968-1975
Totally awesome 3-CD collection of rare gems from the late 60’s-early 70’s including Colosseum, Pentangle, Climax Chicago Blues Band, Crazy World Of Arthur Brown, Melanie, Joan Armatrading, Spencer Davis Group, Atomic Rooster, Soft Machine and lots of stuff you’ve never heard of but you’ll love if you’re into the era’s underground British progressive rock & folk scenes. (10)
BELL WITCH – Mirror Reaper
This is doom metal for the real sickos, basically one 84-minute long track that’s heavy like the tombstone under which you’re being buried alive. Amazing artwork. (8)
ENSLAVED – E
The first 2.5 minutes of this sounds like Radiohead. Then you get some proggy black metal, then the second and third tracks have clean vocal parts copy/pasted from Mastodon, then there’s some saxophone too. So it’s either a band trying too hard to impress or a band giving zero fucks, your call. (7)
GRUNTRUCK – Gruntruck
Third album of pioneering Tier-2 Seattle grunge band featuring members of Skin Yard and The Accused, recorded in the 90’s and finally released. A nice piece of nostalgia. (7)
LYDIA LOVELESS – Boy Crazy & Single(s)
The EP that paved the way for the Music Geek’s top album of 2014 now re-issued including three non-album singles and the three best covers you’ll hear this month (Kesha’s “Blind”, Prince’s “I Would Die 4 U” and Elvis Costello’s “Alison”). (8)
MARGO PRICE – All American Made
Very traditional country in the Loretta Lynn/Dolly Parton tradition, the only non-traditional thing about it is the Jack White association. Includes the mandatory Willie Nelson duet and the title track includes a tribute to Tom Petty, most likely recorded before his passing. (7)
NAZORANAI –Beginning To Fall In Line Before Me, So Decorously, The Nature Of All That Must Be Transformed
Avant-garde supergroup consisting of Keiji Haino, Stephen O’Malley and Oren Ambarchi improvising in the black hole between noise, jazz and rock. If you play this loud enough you’ll not only see God, but feel like He just fucked you in the ass. (8)
ROBERT PLANT – Carry Fire
Arabic-flavored drone rock from legendary vocalist. Hats off to Plant, instead of making millions on a Led Zep reunion he chooses to keep his creativity sharp. (8)
ST. VINCENT – Masseduction
Smart pop music for people who think they’re too smart for pop music. (8)
THE PACK A.D. – Dollhouse
Canadian female garage rock duo releases yet another solid album, totally rips off P.J. Harvey’s “Meet Ze Monsta” on title track. (7)
THE USED – The Canyon
This is unheard of: A mediocre second-rate emo band that never mattered or showed much of a promise and has been around for 15 years releases its seventh album and suddenly has a near-masterpiece in its hands. Deep heart-wrenching lyrics, excellent production (Ross Robinson) and songwriting on par with My Chemical Romance. (8)
YELAWOLF – Trial By Fire
Eminem-endorsed Alabaman rapper drops fun southern rock/country-infused fourth album with guest spots by Kid Rock, Wynonna Judd and others. Good for a few spins. (7)
VARIOUS ARTISTS – Sounds Of The Unexpected: Weird & Wacky Instrumentals From Pop’s Final Frontiers
A collection of exotic instrumentals, a cornucopia of surf, rockabilly, Arabica, funk, animal sounds and strange ur-electronica sound FX. (7)
GRAVE PLEASURES – Motherblood
Post-punk you can dance to, sort of like a Sisters Of Mercy/Bauhaus/Billy Idol hybrid. Slightly better than “Dreamcrash”, not as good as “Climax”. (7)
IBEYI – Ash
Second album by French-Cuban twin sisters merging soul, jazz, hip hop and world music with solid results. +1 point for Kamasi Washington playing on the first single “Deathless”, -1 point for the autotune. (7)
J.D. McPHERSON – Undivided Heart & Soul
Oklahoman rockabilly star (check out 2015’s excellent “Let The Good Times Roll”) and Josh Homme buddy modernizes his sound with special guests and songwriting collaborations (Aaron Lee Tasjan, Parker Millsap, Butch Walker etc). Party time! (8)
JOHN ZORN’S SIMULACRUM – The Garden of Earthly Delights
Bassist Trevor Dunn (Mr. Bungle, Tomahawk, Melvins) joins Zorn’s progmetal vehicle for a mostly instrumental musical extravaganza loosely based on the work of Hieronymus Bosch. Not for the faint of heart. (7)
KAMASI WASHINGTON – Harmony Of Difference
If “The Epic”’s 3-hour epicness was too much for your attention span, you smartphone-generation goldfish, this wonderful EP only contains 5 short pieces so it’s the perfect opportunity for you to finally meet the guy who made jazz cool again. (9)
PRIMUS – The Desaturating Seven
Concept album based on a children’s book about goblins eating rainbows. Yes, I know. And even though it does figure the original 90’s line-up of Claypool-LaLonde-Alexander, there’s nothing as catchy as “Jerry Was A Race Car Driver” or “My Name Is Mud” here. (6)
PROPAGANDHI – Victory Lap
Real talk: 2017’s top-5 metal albums to date were all released by punk bands. This is one of them. (9)
PROTOMARTYR – Relatives In Descent
A much better post-punk record than Grave Pleasures’. But you can’t dance to it and the girls won’t like it much. (8)
SONS OF APOLLO – Psychotic Symphony
Progressive/metal supergroup, basically a Dreamer Theater spin-off, exploring their inner Rainbow. I don’t hear stuff like this often nowadays and I sort of miss it. (8)
THE WEATHER STATION – The Weather Station
We’ve already had great albums by Laura Marling, This Is The Kit, Jesca Hoop and Joan Shelley this year, the Weather Station/Tamara Lindeman’s latest is OK but adds little to the female folky singer/songwriter genre. (7)
BALL – Ball
Superfuzzed heavy psych-rock from a bunch of Swedes who won’t reveal their identities, so it’s either someone we know or someone trying to pull a Ghost. In any case, this rocks. Hard. (8)
DALEK – Endangered Philosophies
Dalek was Death Grips before Death Grips. Dalek is better than Death Grips. Dalek is back. (8)
FOO FIGHTERS – Concrete & Gold
In one ear, out the other. (6)
HOT WATER MUSIC – Light It Up
Melodic, anthemic punk rock with choruses that beg to be screamed out loud while hugging your best mate. I’m 49 and this stuff still moves me to tears. (8)
MARILYN MANSON – Heaven Upside Down
“The Pale Emperor” was great and very different from anything MM had ever done before. This year’s follow-up is more like a throwback to the “Antichrist Superstar”/“Mechanical Animals” sound of 20 years ago. (7)
MASTODON – Cold Dark Place EP
4 unreleased tracks, 3 from the “Once More ‘Round The Sun” sessions and 1 from the “Emperor Of Sand” sessions, more laid back but totally awesome in their epic epicness. Seriously, this stuff is better than both albums, or perhaps easier to digest since the EP’s only 22 minutes long. (9)
MATT CAMERON – Cavedweller
Soundgarden/Pearl Jam drummer Cameron pulls a Brant Bjork and releases poppier solo album. Good stuff, fans of his bands will love it. (7)
THE BRONX – V
They call themselves “The Greatest Punk Rock Band In The World”. They’re not, but they certainly play like they believe it. (8)
VARIOUS ARTISTS – Warfaring Strangers: Acid Nightmares
A bunch of proto-metal bands from the late 60’s/early 70’s that I’ve never heard of (Xarhanga, Novaks Kapelle, Whistlers Mother, Brass Alley…) doing bad drugs and turning the fuzz up to 11. Pure gold. (9)
WOLVES IN THE THRONE ROOM – Thrice Woven
A very welcome return to their black metal roots after the unfortunate ambient/faux-Tangerine Dream experiment of “Celestite”, this is one of the best metal albums you’ll hear this year. Great guests (Anna Von Hausswolff, Neurosis’ Steve Von Till) add an extra dimension. (8)
THE OTHER STUFF
AMADOU & MARIAM – La Confusion
New album from Malian husband & wife Afro-blues duo. Too many keyboards and electronics on this one, losing some of the immediacy that had made 2005’s Manu Chao-produced “Dimanche A Bamako” such a great album. (7)
ANTIBALAS - Where The Gods Are In Peace
Brooklyn-based Afrobeat 12-piece collective that has supplied the likes of Arcade Fire, The Roots, Mark Ronson and The Black Keys with session players returns with funky new album. Sounds very African and very New York at the same time. (7)
BEDOUINE – Bedouine
Promising debut album from young Syrian singer-songwriter living and working in L.A., featuring an impressive list of collaborators who have previously worked with Beck, Norah Jones and Devendra Banhart. Fans of Natalie Prass should check her out. (7)
DAN REED – Confessions
Not having heard a single note from Reed since 1991 I was still sort of hoping I’d get some funky hard rock when I decided to give this a spin, but instead I got 10 sugary ballads which is 9 sugary ballads more than I can take in one sitting. (5)
GODSPEED YOU! BLACK EMPEROR – Luciferian Towers
Canadian post-rock nine-piece continue their apocalyptic-sounding quest to eliminate the evils of capitalism. (8)
HISS GOLDEN MESSENGER – Hallelujah Anyhow
Similar in style to last year’s “Heart Like A Levee”, this is good country rock with soul overtones a-la Van Morrison. (7)
KRONOS QUARTET & TRIO DA KALI – Ladilikan
Classical string quartet joins forces with traditional Malian musicians for an exquisite, soulful set. This is a better Westernized reinterpretation of Mali’s rich musical tradition than the Amadou & Mariam album. (8)
TEXAS GENTLEMEN – TX Jelly
Ace Texan backing band steps out on its own after playing with everyone in country and rock from Kris Kristofferson to Leon Bridges to Nikki Lane. (7)
TOM RUSSELL – Folk Hotel
It’s hard for the father of Americana to top 2015’s “The Rose Of Roscrae”, his masterpiece, but Russell takes a shot at it and comes pretty damn close. (8)
WILLIE WATSON – Folksinger Vol.2
Former Old Crow Medicine Show member releases second solo folk/blues/gospel/country album playing well-worn standards with sparse acoustic instrumentation – his version of “Gallows Pole” is particularly strong. (7)
CHELSEA WOLFE – Hiss Spun
Californian gothic/doom/folk songstress incorporates even more metal and industrial elements into her sound which you’ll love if you’re 17, depressed, wear only black and use lots of mascara. (7)
GOGOL BORDELLO – Seekers And Finders
Half the band is new but with Hutz and violinist Ryabtsev leading the way it still sounds like a crazy party. I’m pretty sure however that without Oren Kaplan they’ll never even get close to making another “Gypsy Punks: Underdog World Strike” again. (7)
LIVING COLOUR – Shade
Lower East Side “funk metal” the way it’s supposed to be and the way you remember it from back in the day. A fantastic blues-tinged album full of Reid’s guitar pyrotechnics and Glover’s soulful vocals backed by what sounds like the best rhythm section on the planet. (8)
LYKANTROPI – Lykantropi
Vintage, 60’s-influenced psychedelic rock sounds from yet another young band from Sweden, one of the better ones – female vocals, flute flourishes, warm analog production, the works. (7)
MYRKUR – Mareridt
The Robert De Niro to Chelsea Wolfe’s Al Pacino. (7)
PROPHETS OF RAGE – Prophets Of Rage
Rap metal leftists release their anti-establishment manifesto. Some of the sloganeering is too childish to take seriously, but some of the grooves are killer. (7)
QUEENS OF THE STONE AGE – Villains
Oh shut up, it’s fine. (7)
SEPTICFLESH – Codex Omega
A symphony orchestra playing along to brutal metal is really not my cup of tea and I tend to think that older SF albums like “Revolution DNA” were more, well, revolutionary. Still, a solid effort. (7)
SISTERS OF MERCY – Some Girls Wander By Mistake (Expanded Edition)
1992 compilation reissued (this time with 5 extra tracks), collecting the band’s pre-major label limited-edition vinyl format singles, the “Reptile House” EP, extended versions, re-recordings, covers of the Stooges and the Stones, remixes etc. A must for anyone even remotely interested in goth music & culture. (10)
TUESDAY THE SKY – Drift
Solo project by Jim Matheos (Fates Warning) who ventures deep into post-rock territory: Despite contributions by Kevin Moore (Dream Theater), this should appeal more to fans of Sigur Ros, Godspeed You! Black Emperor or God Is An Astronaut (whose drummer collaborates here) rather than to metalheads. (7)
THE OTHER STUFF
DREAM SYNDICATE – How Did I Find Myself Here
Not a lot of people know of The Dream Syndicate but those who do love them deeply. Their first post-reunion album after the 1989 breakup is very welcome, a jangly, noisy, dreamy, psychedelic set of songs that sound like no other Dream Syndicate record but is still very distinctly a Dream Syndicate record. (8)
FLEETWOOD MAC – Greatest Hits
Reissue of a 1988 compilation with misleading title since it only covers the band’s “yacht rock” period from 1975 to 1987, ignoring the Peter Green era. Still, some great tunes in here. (8)
GRIZZLY BEAR – Painted Ruins
Maybe if I moved to Brooklyn, became a Pitchfork reader, grew my goatee into a full beard, I’d like this stuff more? (6)
IRON & WINE – Beast Epic
Subtle, touching piece of work by veteran indie folkie. (7)
JOLIE HOLLAND & SAMANTHA PARTON – Wildflower Blues
Former partners in Canadian outsider folk group The Be Good Tanyas, Holland and Parton reunite for an album that sounds like an encyclopedia of North American music with elements of country, blues, rock and even a hint of jazz. Features originals plus a few covers (Townes Van Zandt, Dylan etc.). (8)
LCD SOUNDSYSTEM – American Dream
Post-rock, art-rock, disco. You can dance to it but it’s dark, much darker than his previous albums. The ghosts of David Bowie and Alan Vega are all over the place and so is the shadow of Giorgio Moroder. Lyrics that will wow you. This could be the album of the year. (9)
LEE RANALDO – Electric Trim
Sonic Youth guitarist sidelines the noise and explores his pop side with “traditional” songs for a change. This is actually very good and features an all-star cast including Sharon Van Etten, members of Sonic Youth, Wilco and Oneida, and lyrical contributions by novelist Jonathan Lethem (you should read this book now. And this one.) (7)
TED LEO – The Hanged Man
Underrated indie rocker who has previously written the best song of all time returns with crowdsourcing-funded solo album. Solid songwriting, punchy rockers, and more ballads than usual – but they’re good ones. (8)
TEEBEE – Archives 2
Second part of Norwegian drum ‘n’ bass artist’s work from the early 00’s remastered and released in digital format for the first time. This is great, intense stuff, even if you’re not much into electronica. (8)
WAR ON DRUGS – A Deeper Understanding
If Chris Rea, Dire Straits or Don Henley had released “A Deeper Understanding” music critics would have slaughtered them, and yet The War On Drugs can get away with this sub-par soft rock crap because they’re “indie”. (5)
THE AMERICANS – I’ll Be Yours
Spiritual children of Creedence Clearwater Revival, the original roots rock/americana band. (7)
ARCADE FIRE – Everything Now
Transition from overrated indie rock brats to bad disco clowns successfully completed. (5)
DALE CROVER – The Fickle Finger Of Fate
Melvins drummer on solo album has some fun experimenting and fooling around in the studio. Non-essential. (6)
DEAD CROSS – Dead Cross
Dave Lombardo and Mike Patton play hardcore. What more do you need to know? (8)
DREAM MACHINE – The Illusion
Great occult/psych-rock revivalist album, organ-driven, sounds like an Iron Butterfly/Atomic Rooster/Doors/Electric Prunes hybrid. But they make a big fuss about tuning to A=432hz instead of A=440hz so they should cut the pretentious crap. (8)
ECHO & THE BUNNYMEN – The Killing Moon: The Singles 1980-1990
Hated them since I was a teen. Decided to give them another chance now that I’m older, wiser and with a wider music taste palette. Still hate them. (-)
GEORGE THOROGOOD – Party Of One
Solo, mostly acoustic blues record. I prefer him when he’s rockin’ backed by the Destroyers. (7)
HACRIDE – Chapter I: Inconsolabilis
Solid EP by underrated French band, Gojira contemporaries who have also moved way beyond their death metal/Meshuggah roots. Fun fact: Half the band are touring members of Carpenter Brut. (8)
HARD WORKING AMERICANS – We’re All In This Together
Not to be confused with The Americans (see above) but, yeah, spiritual children of Creedence Clearwater Revival, the original jam band. This is a live album, if you liked last year’s “Rest In Chaos” then you should definitely check this out. (7)
LANA DEL REY – Lust For Life
Now that everyone has realized Lana Del Rey is just a persona/character like Alice Cooper, can we all agree that Lizzy Grant writes pretty decent pop songs and releases great singles? Too bad about the album filler though – like her previous works, “Lust For Life” would greatly benefit from being 3-4 songs shorter. (7)
MARGO PRICE – Weakness EP
Jack White-endorsed country singer-songwriter drops surprise EP. Good stuff, firmly in the Loretta/Dolly vein. (8)
MELVINS – A Walk With Love & Death
If you’re not already a Melvins fan then don’t bother with this one. If you are a fan then you know the only real surprise on a Melvins album is who’s playing bass, and this time it’s Steven McDonald from Redd Kross. This is a 2-disc set, album 1 (“Death”) sounds like a Melvins album, album 2 (“Love”) is the soundtrack to an experimental film directed by Jesse Nieminen and it sounds like the soundtrack to an experimental film (i.e. pretty much unlistenable). (7 Death/4 Love)
NINE INCH NAILS – Add Violence
This EP features Reznor’s most “commercial”/accessible material in ages, except when it features his noisiest. (8)
RANDY NEWMAN – Dark Matter
If you only know Newman’s music from the Pixar movies he scores then you’re missing out on a great, weird songwriter and a master of irony and satire who can also pull your heartstrings: Before you’ve stopped LOLing over a song like “Putin”, here comes another one like “Wondering Boy” to make you cry. (8)
SHABAZZ PALACES – Quazarz: Born On A Gangster Star / Quazarz Vs. The Jealous Machines
Is this art-rap? Is it prog-hop? Dunno how to label them, but they definitely sound like no one else on their two new albums released simultaneously. (7)
SHEER MAG – Need To Feel Your Love
Thin Lizzy-influenced classic hard rock with lo-fi production and hi-fi ambitions. What I don’t get is why everyone talks about Tina Halladay’s voice, this reviewer finds her delivery rather grating. (6)
STEVEN WILSON – To The Bone
The vibe of this one goes back to the more commercial, “Stupid Dream”/”Lightbulb Sun” Porcupine Tree era (1999-2000), and that’s fine. (7)
THIS IS THE KIT – Moonshine Freeze
Interesting song structures, charming melodies and rich instrumentation make for a delightful little pop-folk record. (8)
TOM JONES – Live On Soundstage
CD/DVD package from a recent show in Chicago, featuring special guest Alison Krauss. A mix of tracks from his 3 excellent most recent albums and re-imagined older classic hits, with the psychedelic latin-rock version of “Delilah” an obvious highlight. (9)
TYLER CHILDERS – Purgatory
Sturgill Simpson protégé but more traditional-sounding, this is pure old-school country music with the exception of “Universal Sound”, the closest Childers gets to Simpson’s cosmic meditations and coincidentally (?) the album’s best track. (7)
VARIOUS ARTISTS – Late Night Tales: BADBADNOTGOOD
In case you’re not familiar with the concept – “Late Night Tales” is a series of artist-curated compilations, with curators being asked to put together the ultimate late night mix. BADBADNOTGOOD do a decent job but this is not as great as the Cinematic Orchestra and Nils Frahm ones. (7)
VARIOUS ARTISTS – Soul of a Nation: Afro-Centric Visions in the Age of Black Power (Underground Jazz, Street Funk & the Roots of Rap 1968-79)
Of course this compilation opens with Gil Scott-Heron’s “The Revolution Will Not Be Televised” and includes mind-blowing tracks by Roy Ayers Ubiquity, Oneness Of Juju etc., but it’s certainly incomplete without The Last Poets. Great stuff anyway. (8)
ARCADEA – Arcadea
Mastodon’s Brann Dailor on drums and vocals plus two guys playing synthesizers. No guitars, no bass, yet this is METAL. Dailor goes crazy here, this is his best drum performance since “Blood Mountain”. (7)
CIRCLE – Terminal
Mad Finnish kraut-psych-heavyrockers release their 52nd (!) album and it’s a glorious mess that sounds like their previous 51 albums all played simultaneously. (8)
DANIEL O’SULLIVAN – Veld
O’Sullivan is definitely someone to follow – either with his own bands (Grumbling Fur, Mothlite) or his collaborations (SunnO))), Ulver) he always creates some otherworldly sounds. This solo album is pastoral yet abstract, experimental but pop in an Eno-y kind of way. (7)
EX EYE – Ex Eye
Avant-garde saxophonist Colin Stetson goes METAL, puts together awesome band featuring Greg Fox from Liturgy on drums, blows you away. (8)
FIVE HORSE JOHNSON – Jake Leg Boogie
As I’ve said before listening to Five Horse Johnson makes me want to give up everything, buy a blues harp, a bottle of Jack Daniels and a cheap second-hand black suit, move to the Arizona desert and start a band singing Steppenwolf, Black Oak Arkansas and Dr. Feelgood covers in the only bar within a 100-mile radius (sawdust on the floor, only draught beer, WC without any toilet paper, redneck clientele always ready for a good fight). (8)
FLOGGING MOLLY – Life Is Good
Just like their East Coast Celtic punk counterparts the Dropkick Murphys it’s impossible not to like Flogging Molly, even when they tone it down a notch. (7)
HERE LIES MAN – Here Lies Man
Marcos Garcia from Antibalas put together this band to address the question “what if Black Sabbath played afrobeat?” Judging from the results I guess the answer would be “Funkadelic”. (7)
IFRIQIYYA ELECTRIQUE – Ruwahine
Tunisian ritual music supercharged with distorted guitars and industrial noise, this is basically Sufi trance music on steroids. (8)
JESSICA HERNANDEZ & THE DELTAS – Telephone/Telefono
Hernandez, a tough broad from Detroit’s Hispanic ghetto, releases her sophomore album in two different versions, an English one and a Spanish one. A highly danceable rock/latin/soul/new wave brew featuring eclectic guest friends like Phil Durr (Big Chief, Five Horse Johnson). (7)
LEE BAINS III & THE GLORY FIRES – Youth Detention
They label themselves “pure Alabama rock ‘n’ roll”, apparently what this means is that they add the Who’s class, the Rolling Stones’ swagger and Husker Du’s sense of urgency/melody to a swampy southern rock/garage/soul brew. I’m in love. (9)
LEGENDARY SHACK SHAKERS – After You’ve Gone
J.D. Wilkes & gang return with another slice of rockabilly/southern gothic/carnival music/swamp rock madness. (7)
RADIOHEAD – Ok Computer Oknotok 1997-2017
Not a lot to be said about the anniversary reissue of what is arguably the best album since 1997, perhaps even since 1977. We just have to note that this edition includes three (good!) unreleased tracks and eight b-sides. (10)
ROCQAWALI – Sufi Spirit
Based in Denmark but with members of
Pakistani and Iranian origin Rocqawali blend, well, rock and qawali
(Sufi devotional music from Asia, made internationally known by the
great Nusrat Fateh Ali Khan) and they’re battling it out with Ifriqyya
Electrique for world music album of the month. (8) VARIOUS ARTISTS – The Glory Days Of Aussie Pub Rock Vol. 2
Second part of an excellent compilation, a must-buy for everyone interested in Australian rock ‘n’ roll beyond AC/DC. 4 CDs, 90 tracks - Cold Chisel, The Angels, Divinyls, Split Enz, Rose Tattoo, Baby Animals, Screaming Jets, Noiseworks, The Saints, Church, Hoodoo Gurus, Bon Scott’s Fraternity, Little River Band, Men At Work etc. etc. (8)
Τον περασμένο Απρίλιο όταν πέθανε ο J. Geils δεν έγραψα κάτι - αφενός έπηζα εκείνες τις μέρες και δεν είχα χρόνο, αφετέρου τα έχει ήδη γράψει όλα για τους J. Geils Band ο Nick Hornby στο "31 Songs", αφετρίτου με είχε κυριεύσει μια παγωμάρα γιατί η συγκεκριμένη μπάντα πάντα είχε μια ξεχωριστή θέση στην καρδιά μου.
Διαβάζω τώρα όμως στο περιοδικό Classic Rock συνέντευξη των Aerosmith -των Aerosmith, οι οποίοι έχουν πουλήσει πάνω από 200 εκατομμύρια δίσκους στην καριέρα τους- και ο Joe Perry αναφέρεται στους J. Geils χωρίς να ερωτηθεί όχι μία, αλλά δύο φορές: Μία για να πει ότι αποτέλεσαν την έμπνευσή του για να γίνει μουσικός όταν τους είδε live ως έφηβος, και μία για να εξηγήσει τη μακροημέρευση των Aerosmith λέγοντας "νομίζω πως, επειδή είμαστε από τη Βοστώνη, ήμασταν μονίμως στη σκιά των J. Geils κι έτσι πάντα προσπαθούσαμε να αποδείξουμε την αξία μας, και αυτό το μάθημα ζωής μας ακολουθεί ως σήμερα."
Υποψιάζομαι ότι η συνέντευξη έλαβε χώρα μερικές μέρες μετά το θάνατο του Geils και γι' αυτό οι J. Geils Band ήταν top of mind για τον Perry -67 ετών, μη ξεχνιόμαστε- αυτό όμως δε μειώνει στο ελάχιστο το γεγονός ότι επρόκειτο για μια από τις κορυφαίες μπάντες της γενιάς τους και σίγουρα η καλύτερη μπάντα που έβγαλε ποτέ η Βοστώνη.
Τι ήταν όμως αυτό που τους έκανε τόσο σπουδαίους; Οι περισσότεροι γνωρίζουν τους J. Geils Band από την εμπορική στροφή/επιτυχία του 1981 με το άλμπουμ "Freeze Frame" και το single "Centerfold", η μπάντα όμως από το 1970 ως το 1980 είχε κυκλοφορήσει άλλα 9 καυτά studio άλμπουμ καθώς και 2 από τα καλύτερα live άλμπουμ όλων των εποχών (το "Live Full House" του '72 και το "Blow Your Face Out" του '76 - αμφότερα προτείνονται ανεπιφύλακτα). Παίρνοντας τα καλύτερα στοιχεία της μαύρης μουσικής παράδοσης, τα blues, τη Motown, το doo-wop, και πασαλείβοντάς τα με δύο δάχτυλα παχιάς ροκ γλίτσας, έφτιαξαν ένα καθαρά δικό τους μουσικό χαρμάνι. Τα υλικά ήταν παλιά και δεδομένα, οι J. Geils Band στα χαρτιά δεν έκαναν κάτι καινούργιο, το έκαναν όμως με ανυπέρβλητο στυλ, ειδικά στο σανίδι όπου ήταν άρχοντες πραγματικοί, και δικαιολογημένα μετέτρεπαν άτομα όπως ο Joe Perry σε fanboys: Μόνο οι Rolling Stones μπορούσαν να κοντράρουν τους J.Geils στα 70's, και από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού κανείς. Γιατί όπως έχουν πει και οι ίδιοι it ain't what you do, it's how you do it.
CAPTAIN BEYOND – Lost And Found 1972-1973 The demos for their debut (a serious contender for 1973’s Album of the Year) plus a previously unreleased song from the same era, a treat for fans, nerds and archivists who won’t mind the four-track recording hiss. (-)
CHEAP TRICK – We’re All Alright! The four uptempo tracks opening the album are the best 12 minutes of rock ‘n’ roll you’re likely to hear in 2017. Much better than just Alright. (8)
JASON ISBELL & THE 400 UNIT – The Nashville Sound Have you seen that pic of Isbell with Sturgill Simpson and Chris Stapleton? It’s not that he’s in good company, it’s the other two guys who are in good company. (8)
LILA DOWNS– Salón Lágrimas Y Deseo Downs delivers her feminist manifesto whilst the sonic background behind her shifts between different Mexican music subgenres such as mariachi, cumbia, danzon, rancheras, son, even rock. And, That Voice! (8)
RICHARD DAWSON – Peasant Probably the strangest, most unsettling music you’ll hear this month, from a VERY English folk musician who sounds medieval and postmodern at the same time, sort of like a Geordie Captain Beefheart leading the Incredible String Band. (8)
SIKTH – The Future In Whose Eyes They’re described as progressive metal or as the forefathers of djent, but they’re basically Korn with a hint of Dillinger Escape Plan. (7)
SONGHOY BLUES – Resistance Damon Albarn-endorsed refugees from North Mali record fantastic album, infusing their Sahara blues with James Brown funk, Fela Kuti afrobeat, even a couple of Queens Of The Stone Age riffs and an Iggy Pop cameo. (8)
STEEL WOODS – Straw In The Wind Exciting debut album by southern rockers in the Blackberry Smoke mold – and league. They also cover Black Sabbath and invite Lindi Ortega 💙 for a guest vocal slot. (8)
STEVE EARLE & THE DUKES – So You Wanna Be An Outlaw Earle has been there, done it, smoked it, drank it. He’s done time in prison, got married 7 times, won Grammies, shot heroin, kicked the habit. He’s got people like Willie Nelson and Miranda Lambert guesting on this album and he does a great redneck Led Zep impression on “Fixin’ To Die”. If you think you won’t like this album because it’s “country” just listen to the thing, OK? (8)
VARIOUS ARTISTS – The Glory Days Of Aussie Pub Rock Vol. 1 They’re all here (except AC/DC due to licencing rights difficulties, but you will hear unknown Vanda/Young-produced bands with very young Young brothers as session guitarists). Cold Chisel, Midnight Oil, The Angels, Divinyls, Men At Work, Sunnyboys, Boys Next Door, The Saints, Split Enz, Icehouse, Church, Lime Spiders, Baby Animals, Screaming Tribesmen, Rose Tattoo... 4 CDs, 91 tracks, fantastic liner notes. Buy! (9)
WILLIE NILE – Positively Bob Ten jangly, rocking covers of Bob Dylan songs. If you always thought that “The Times They Are-A-Changin’”, “Blowin’ In The Wind” etc. are great compositions but could use an electric kick in the butt, well, Willie delivers. (8)
DANZIG – Black Laden Crown His once mighty voice has been reduced to a pathetic croak and all the songs sound the same but he’s our Glenn, we love him. (7)
DOG FASHION DISCO – Erotic Massage Mr. Bungle from Lidl. (6)
FATES WARNING – Awaken The Guardian Live Two complete festival appearances with John Arch on vocals to celebrate that album’s 30th anniversary on CD and DVD and if you’re a fan of progressive metal you know what that means. The playing’s a bit sloppier than that of the current line-up but who the fuck cares. (10)
FUCKED UP – Year Of The Snake EP Epic 24-minute main track starts out psychedelic, then goes all-out Rush. Also includes a totally mental instrumental that a high-on-peyote Pete Townshend would’ve been proud of. (9)
LINKIN PARK – One More Light Where the fuck did the guitars go? (5)
MUTOID MAN – War Moans Supergroup featuring members of Cave In and Converge gets dangerously close to The Metal and IT OWNS. This one will melt your face, seriously. (8)
NIGHT FLIGHT ORCHESTRA – Amber Galactic After the Deep Purple-isms of the sophomore album they’re back to retrofuturistic AOR on this one, channeling everyone from Toto to Boston. (8)
SOLSTAFIR – Berdreyminn Berdreyminn is to Otta what One Second was to Draconian Times and what Alternative 4 was to Eternity. If you didn’t understand that sentence please move on to the next review. (8)
THE OTHER STUFF
ALGIERS – The Underside Of Power 2015’s debut left a mark with its post-punk/gospel hybrid. On this year’s follow-up they go political and crank up the industrial noise. (8)
DANIEL ROMANO – Modern Pressure I keep waiting for this guy to create the masterpiece I know he has inside of him, a perfect marriage of power-pop and countrypolitan, but he falls short every time, probably because the sound in his head is much bigger than the cheapo production he can afford. (7)
FLEET FOXES – Crack-Up A folkier Mercury Rev meets My Morning Jacket, but in a somewhat boring way. (6)
JASON ISBELL & THE 400 UNIT – Live From Welcome To 1979 “Welcome To 1979” is an analogue recording studio in Nashville and Isbell definitely sounds very analogue on this vinyl-only EP covering the Rolling Stones, Bruce Springsteen, John Prine and Candi Staton. (8)
SECRET SISTERS – You Don’t Own Me Anymore Real-life sisters Laura and Lydia Rogers sing close harmony like real-life brothers Everly, offering up a beautiful slice of Americana. (8)
VARIOUS ARTISTS – Gibble Gobble & Sadaba: Exotic Blues & Rhythm Vol. 5 & 6 Originally issued on 10” vinyl, first time on CD, a crazy collection of tittyshakers from the late 50’s/early 60’s. Fun fun fun, put this on = instant party! (10)
